سامادی
| بخشی از مجموعه مقاله‌های |
| آیین بودایی |
|---|
 |
سامادی (به پالی و سانسکریت: समाधि)، یعنی ترکیب بخشیدن به تفکری که در آن اندیشه، عین ذات شیء معلوم می‌گردد و بجز همان شیء، محتوی دیگری ندارد. سامادی هدف غائی حالت تفکر و مراقبه است؛ و به فنا، وصال مطلق و استغراق در ذات خویش تعبیر شده‌است.
در واقع این اتحاد و این پیوست به اصل و به واقعیت باطن خود، هنگامی تحقق می‌پذیرد که یوگی به کنه وجود خویش پی ببرد، یعنی در کنه راز درون مستغرق شود و واقعیت باطنی و لایتناهی خویش را بشکافد. البته سامادی مراتب بسیار دارد و مرتبهٔ ممتاز آن مقام «زنده آزادی» و بقای سرمدی است.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]
پیوند به بیرون
[ویرایش]؛ Advaita هندوئیسم
- سؤال از اهمیت سامادی در آپودیتا ودانتا مدرن و کلاسیک، Michael Comans (1993)
- {IAST | Sīla}} و {{IAST | Samādhi} , Surendranath Dasgupta، ۱۹۴۰
- Samma Samadhi - توسط Ajahn Chah
- سامادی برای رهایی - توسط آژان آناند آکینکانو
- خرد و توسعه سامادی - توسط مها بوووا
- درس در سامادی توسط آژان لی ددمهارو
منابع
[ویرایش]- ↑ داریوش شایگان، ادیان و مکتبهای فلسفی هند جلد دوم – تهران: امیر کبیر ۱۳۸۶- ص ۶۸۸–۶۸۹
- داریوش شایگان، هندوییسم و تصوف: زندگی و آثار شاهزاده محمد دارا شکوه، مترجم جمشید ارجمند، مجله: بخارا» آذر و اسفند ۱۳۸۰ - شماره ۲۱ و ۲۲ (۱۹ صفحه - از ۳۲۴ تا ۳۴۲)