سامانه قمری

انگاشت هنری از سامانهٔ قمری زحل
Around Saturn there are rings and small ring moons. Further to the right large round moons are shown in order of their distance
پیکر کروی مایل به قهوه‌ای زرد (کیوان) در سمت چپ دیده می‌شود. در اطراف کیوان حلقه‌ها و قمرهای درون‌حلقه‌ای کوچک وجود دارند. به سوی راست نگاره؛ قمرهای کروی بزرگ، به ترتیب فاصلهٔ آنها؛ کیوان، حلقه‌های کیوان و قمرهای یخی بزرگ - از میماس گرفته تا رئا نشان داده شده‌اند.

سامانه قمری (انگلیسی: Satellite system) مجموعه‌ای از اجسام آسمانی، گرد هم آمده در اثر نیروی گرانشی است. به‌طور کلی این سامانه شامل یک یا گروهی ماهوارهٔ طبیعی در مداری پیرامون یک جرم سیاره‌ای، سیارک یا ریزسیاره (قمرها) است، هرچند چنین سیستم‌هایی می‌تواند از اجسامی مانند دیسک‌های پیرامون سیاره، ماهک‌ها، سیستم‌های حلقه‌ای و نیز ماهواره‌های مصنوعی نیز تشکیل شود که هرکدام ممکن است خود یک سامانهٔ قمری باشد. برخی از پیکرهای آسمانی همچنین ممکن است دارای شبه قمر باشند که تحت تأثیر گرانشی جرم اصلی در مدار قرار دارند، اما عموماً جزئی از سیستم ماهواره‌ای محسوب نمی‌شوند. سیستم‌های ماهواره‌ای می‌توانند تعامل پیچیده‌ای از جمله برهم‌کنش‌های مغناطیسی، جزر و مدی، اتمسفری و مداری مانند رزنانس مداری و رخ‌گردی داشته باشند.

نظریهٔ برخورد

[ویرایش]

تئوری برخورد یکی از نظریه‌های پیشگام برای توضیح چگونگی شکل‌گیری سامانه‌های قمری است. از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای برای نشان دادن برخوردهای بسیار بزرگی که ممکن است شکل‌گیری ماه زمین را سبب شده باشد استفاده شده‌است.

منابع

[ویرایش]