سروح

سروح یک دهکده اعراب فلسطینی است که در ۲۸٫۵ کیلومتر (۱۷٫۷ مایل) شمال شرقی عکا واقع شده‌است. در جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ این شهر از سکنه تخلیه شد.

تاریخ

[ویرایش]

سروح حاوی دو خرابه با انواع آثار باستانی از جمله آب‌انبار و مقبره‌های سنگی بوده‌است.[۱]

دوران عثمانی

[ویرایش]

ویکتور گوئرین، یکی از بازدیدکنندگان روستا در سال ۱۸۷۵، آن را به عنوان خرابه ای توصیف می‌کند که او آن را خربت سروح نامیده‌است. گورین خاطرنشان کرد؛ «این خرابه‌ها قله تپه را پوشانده‌است. در بالاترین نقطه، بقایای یک برج مربعی بسیار باستانی را مشاهده کردیم که در هر طرف چهارده پا طول داشت، رشته‌های پایینی شامل بلوک‌های بسیار بزرگ، تقریباً مربعی و بدون سیمان بودند. فضای داخلی مملو از بلوک‌های مشابه است که در سردرگمی روی هم انباشته شده‌اند و در میان آن‌ها گیاهان کوهی و انارها ریشه دوانده‌اند. نزدیک این برج چند خانه قدیمی به عنوان پناهگاه چهار خانواده شیعه بوده‌است. روی لنگه در یکی از این خانه‌ها هنوز صلیب مربعی که به صورت دایره ای حک شده‌است دیده می‌شود. تراس‌های یک خانه دیگر در داخل توسط سردرهای طاقدار با سنگ‌تراش خوب از تاریخ رومی یا حداقل بیزانسی محکم شده‌است. همچنین بقایای خانه‌های متعددی که ویران شده‌اند، ده‌ها آب انبار ویران‌شده در صخره، ستونی روی زمین و تکه‌ای از یک تابوت وجود دارد.»[۲]

در سال ۱۸۸۱، صندوق اکتشاف فلسطین در بررسی فلسطین غربی، سروح را به عنوان «یک روستای کوچک، شامل حدود نود مسلمان، واقع بر روی یک خط الراس، محصور در درختان زیتون و زمین‌های زراعی» توصیف کرد؛ سه آب انبار سنگی تراشیده شده در آن وجود دارد[۳] و ساکنان این شهر با کشاورزی و دامداری زندگی می‌کرده‌اند.[۱]

دوران قیمومت بریتانیا

[ویرایش]

در آمار روستایی سال ۱۹۴۵ جمعیت تربیخا، نبی روبین و سروح مجموعاً ۱۰۰۰ مسلمان بود و روی‌هم‌رفته ۱۸۵۶۳ دونوم زمین داشته‌اند. ۶۱۹ دونوم مزارع و زمین قابل آبیاری بوده، ۳۲۰۴ دونم برای غلات استفاده می‌شده،[۴] در حالی که ۱۱۲ دونم زمین‌های ساخته‌شده (شهری) بوده‌است.[۵]

۱۹۴۸، و پس از آن

[ویرایش]

در طول جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸، به ساکنان سروح، روستای همجوار نبی روبین و روستای اصلی تربیخا، از سوی نیروهای اسرائیلی دستور اخراج داده شد.[۶] سروح دهکده‌ای عمدتاً سنی مذهب و دهکدهٔ نبی روبین و دهکده‌های اقماری تربیخا، روستاهایی عمدتاً شیعه‌نشین بودند. اکثر ساکنان سروح و ساکنان همسایه در نهایت به لبنان رفتند.[۶]

در سال ۱۹۹۲ سایت روستا توضیح داده شد: «فقط قلوه سنگ، درختان، کاکتوس‌ها، درختچه‌ها و علف‌های هرز قابل مشاهده است. از محل روستا بیشتر برای چرای دام استفاده می‌شود.»

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Khalidi, 1992, pp. 31-32
  2. Guerin, 1880, pp. 123- 124; as given in Conder and Kitchener, 1881, SWP I, pp. 192-193
  3. Conder and Kitchener, 1881, SWP I, p. 149
  4. Government of Palestine, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Quoted in Hadawi, 1970, p. 81
  5. Government of Palestine, Department of Statistics. Village Statistics, April, 1945. Quoted in Hadawi, 1970, p. 131
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ Morris, 2004, p. 506

کتابشناسی - فهرست کتب

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]

الگو:Palestinian Arab villages depopulated during the 1948 Palestine War