سعادت حسن منتو | |
---|---|
نام اصلی | سعادت حسن منٹو |
زاده | ۱۱ مهٔ ۱۹۱۲ |
درگذشته | ۱۸ ژانویهٔ ۱۹۵۵ (۴۲ سال) |
پیشه | رماننویس، نمایشنامهنویس، فهرست جستارنویسان، فیلمنامهنویس، داستان کوتاه |
ملیت | راج بریتانیا |
دوره | ۱۹۳۴–۱۹۵۵ |
سبک نوشتاری | Drama, nonfiction, satire, screenplays, personal correspondence |
کار(های) برجسته | Toba Tek Singh; Thanda Gosht; Bu; Khol Do; Kaali Shalwar; Hattak |
خویشاوندان | Masud Pervaiz (d. 2001)[۱] Abid Hassan Minto Ayesha Jalal |
جوایز
|
سعادت حسن منتو (تلفظ: /mɑːn, -tɒ/؛ اردو: سعادت حسن منٹو، ۱۱ مهٔ ۱۹۱۲ – ۱۸ ژانویهٔ ۱۹۵۵) نویسنده، نمایشنامه نویس و نویسنده پاکستانی بود. او در لودهیانا هند پیش از جدایی هند و پاکستان متولد شد.[۲] وی عمدتاً به زبان اردو مینوشت و ۲۲ مجموعه داستان کوتاه، یک رمان، پنج سریال نمایشنامه رادیویی، سه مجموعه مقاله و دو مجموعه از طرحهای شخصی را تولید کرد. بهترین داستانهای کوتاه او نزد نویسندگان و منتقدین از احترام بالایی برخوردارند.[۳][۴] منتو برای نوشتن دربارهٔ حقایق سخت جامعه که هیچکس جرئت نداشت در مورد آن صحبت کند شناخته شده بود. او را بیشتر به خاطر داستانهایش در مورد چندپارگی هند میشناسند، که بلافاصله پس از استقلال در سال ۱۹۴۷ با آن مخالفت کرد.[۵][۶]
The partition was brutal and bloody, and to Saadat Hasan Manto, a Muslim journalist, short-story author and Indian film screenwriter living in Bombay, it appeared maddeningly senseless. Manto was already an established writer before August 1947, but the stories he would go on to write about partition would come to cement his reputation. … Manto had been implacably opposed to partition and had refused to go to the newly formed Pakistan.