سعید بن تیمور

سعید بن تیمور
سلطان عمان
سلطان عمان
سلطنت۱۰ فوریه ۱۹۳۲ – ۲۳ ژوئیه ۱۹۷۰
پیشینتیمور بن فیصل
جانشینقابوس بن سعید
زاده۱۳ اوت ۱۹۱۰
مسقط، عمان
درگذشته۱۹ اکتبر ۱۹۷۲ (۶۲ سال)
هتل دورچستر، لندن
 انگلستان
آرامگاه
قبرستان بوروک وود، ووکینگ، انگلستان
نام کامل
سعید بن تیمور بن فیصل بن ترکی بن سعید بن سلطان بن أحمد بن سعید البوسعیدی
دودمانآل سعید
پدرتیمور بن فیصل

سعید بن تیمور (زاده ۱۳ اوت ۱۹۱۰ – درگذشته ۱۹ اکتبر ۱۹۷۲)، سیزدهمین سلطان کشور پادشاهی عمان بود. سلطنت وی در ۱۰ فوریه ۱۹۳۲ با کناره‌گیری تیمور بن فیصل آغاز شد و در ۲۳ ژوئیه ۱۹۷۰ از سوی پسرش قابوس بن سعید در جریان یک کودتای آرام از اریکه قدرت به زیر کشیده شد.[۱] دوران حکومت وی استبدادی‌ترین و مرتجع‌ترین حکومت در جهان معاصر بود.[۲]

زندگی

[ویرایش]

سعید آلبوسعیدی به سال ۱۹۰۶ میلادی زاده شد. وی یازدهمین فرد در زنجیره مستقیم سلاطین خاندان آل سعید است. او مراحل تعلیم خود در مسقط آغاز نمود، و سپس در بغداد و هند ادامه داد، و در سال ۱۹۳۲ میلادی برجای پدرش بر مسند حکم نشست. مدت ۳۸ سال در حکمرانی عمان گذرانید. در دوران حکم ایشان اولین اتفاقیه تجارتی وکشتیرانی بین سلطنت عمان و دولت انگلستان و پیمان دوستی بین هند وعمان امضاء گردید. همچنین جزیره الحلانیات از تحت حکم انگلیس به زیر نفوذ دولت عمان برگردانده شد.

وضعیت عمان در زمان وی

[ویرایش]

به عقیده وی تجددطلبی مناسب حال عمانیان نبود.[۳] وی با مظاهر تمدن جدید مخالف بود.[۴][۵][۶] تنها بیمارستان عمان به وسیله مبلغین مسیحی کلیسای آمریکا اداره می‌شد.[۷] تا سال ۱۹۷۰ هفتاد و پنج درصد کودکان فوت می‌کردند. تراخم، بیماریهای آمیزشی و سو تغذیه گسترش پیدا کرده بود. فقط سه مدرسه و ۱۰ کیلومتر جاده آسفالته در کشور وجود داشت.[۸] هیچ محصلی حق نداشت از کلاس ششم بالاتر برود. کودکان و دختران از هرگونه تعلیم و تربیت محروم بودند و در مجموع ۵ درصد از کل جمعیت قادر به خواندن و نوشتن بودند.[۹][۱۰]

در سال ۱۹۶۵ استان ظفار با حمایت جمهوری خلق چین و دولت‌های ملی‌گرای عرب دست به شورش زد. که پس از آن در سال ۱۹۶۶ وی مورد سوءقصد واقع شد. این قضایا تأثیر زیادی بر وی گذاشت و باعث شد که در ادارهٔ کشور هرچه بیشتر دمدمی مزاج شود. پس از آن در رژیم او کشیدن سیگار در ملأ عام، فوتبال و والیبال، پوشیدن کفش و شلوار، عینک به چشم گذاشتن، برق، ورود دارو، غذا خوردن در ملأ عام و صحبت کردن بیش از پانزده دقیقه قدغن بود.[۱۱] هیچ‌کس از پارانویای سلطان درامان نبود. حتی پسرش قابوس که در کاخ سلطان در صلاله تحت بازداشت خانگی بود.

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ محمدجعفر چمنکار (۱۳۸۳)، بحران ظفار و رژیم پهلوی، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ص. ۱۱۳، شابک ۹۶۴-۶۳۵۷-۵۳-۹
  2. ↑ Antony Johnduke.p.94
  3. ↑ الیویه دلاژ، ژرار گریزبک، طوفان خلیج، ترجمهٔ اسدالله مبشری-محسن مویدی، اطلاعات، ص. ۴۹
  4. ↑ مشعل‌های خلیج فارس ص ۵۷
  5. ↑ عربستان بی سلاطین ص ۴۳۵
  6. ↑ خلیج فارس آشنایی با امارات آن ص۳۸۲
  7. ↑ Antony Johnduke.op.cit.136
  8. ↑ Cleveland, Bunton, William L, Martin (2013). A History of the Modern Middle East. Boulder, CO: Westview Press. pp. 409–410.
  9. ↑ روزنامه اطلاعات، خلیج فارس در دوران سربلندی و شکوه تاریخ سیاسی عمان ورق خورد، ع. مسعودی، ۱۳۵۲/۱/۳۰، ص ۸
  10. ↑ محمدجعفر چمنکار (۱۳۸۳)، بحران ظفار و رژیم پهلوی، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ص. ۱۱۸، شابک ۹۶۴-۶۳۵۷-۵۳-۹
  11. ↑ عربستان بی سلاطین ص ۳۷۸
  • السلطان:قابوس، البوسعید، موسوعة دلیل الأعلام: مسقط، چاپ اول، سال ۱۹۹۸ میلادی. (به عربی).
  • دکتر:القاسمی، سلطان، بن محمد، «(تقسیم الإمبراطوریة العُمانیة)» ، چاپ دوم، مطابع البیان التجاریة دبی: سال انتشار ۱۹۸۹ میلادی.
  • العوتبی، سلمة، بن مسلم، الصحاری، «(الأنساب)» ، چاپ چهارم، سال انتشار ۱۹۹۴ میلادی.
  • العوتبی، سلمة، بن مسلم، الصحاری، «(أمارة زنجار و سلاطین عمان)» ، چاپ سوم، سال انتشار ۱۹۷۷ میلادی.
  • لفتنانت کونیل، سیر آرنولد ویلسون، «(تاریخ عمان و الخلیج)» ، انتشار سال ۱۹۸۸ میلادی.
  • بدوی، محمد، آلسعید، (دلیل أعلام عُمان) ، دانشگاه سلطان قابوس، مکتبه لبنان چاپ دوم، سال ۲۰۰۶ میلادی. (به عربی).
  • الهاشمی، عبدالمنعم، (مَوسُوعَة تاریخ اَلعَرَب) دارالبحار و مکتبة الهلال، عام ۲۰۰۶