سلطان محمد اکبر، (۱۱ سپتامبر ۱۶۵۷ – ۳۱ مارس ۱۷۰۶)[۱] سومین پسر امپراتور اورنگ‌زیب از دلرس بانو بیگم بود و مادرش در هنگام زایمان او از دنیا رفت. محمد اکبر در نزد خواهرش زیب‌النسا بیگم بزرگ شد. او بعد از شورش علیه پدرش به مشهد تبعید شد.[۲][۳][۴][۵]
سلطان محمد اکبر تا سال ۱۰۸۵ ه.ش. یعنی حدود ۱۰ سال در مشهد زندگی کرد و بیشتر اوقات خود را به خدمت و عبادت در حرم امام رضا یا رسیدگی به امور زائران و مجاوران نیازمند می‌گذراند.[۶]
↑According to Tarikh-i-Muhammadi, his death of death is 31 March 1706 (Irvine, William (1922) Later Mughals, Volume I, Jadunath Sarkar ed., Calcutta: M. C. Sarkar & Sons, p.1)
↑Sarker, Kobita (2007). Shah Jahan and his paradise on earth : the story of Shah Jahan's creations in Agra and Shahjahanabad in the golden days of the Mughals (1. publ. ed.). Kolkata: K.P. Bagchi & Co. p. 142. ISBN 978-81-7074-300-2.
↑Hansen, Waldemar (1972). The peacock throne : the drama of Mogul India (1. Indian ed., repr. ed.). Delhi: Motilal Banarsidass. p. 394. ISBN 81-208-0225-X.
↑Sen, Sailendra (2013). A Textbook of Medieval Indian History. Primus Books. p. 190. ISBN 978-9-38060-734-4.
↑Elliot, Sir Henry Miers (1959). Later Moghuls. Susil Gupta (India) Private. p. 97.