سندرم بنیامین

سندرم بنجامین (آلمانی: Benjamin syndrome) یا کم‌خونی بنجامین یک سندرم مشتمل بر چندین بیماری مادرزادی/کم‌توانی ذهنی (MCA/MR) است.[۱]

این سندرم با کم‌خونی هیپوکروم، کم‌توانی ذهنی، چندین نقص جمجمه‌ای-چهره‌ای و چند ناهنجاری دیگر همراه است. این بیماری ممکن است با سوفل قلب، پوسیدگی دندان و تومور طحال همراه باشد.[۲]

این سندرم نخستین بار در سال ۱۹۱۱ میلادی در متون علمی پزشکی شرح داده شده‌است.[۳] سایر علائم عبارتند از: بزرگی گوش‌ها، دست و پاهای کوچک، تغییرات هیپوپلاستیک استخوان، کاهش فعالیت غدد جنسی و احتمال بروز برخی تومورها.[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Firkin, Barry G.; Whitworth, Judith A. (2001). Dictionary of medical eponyms (2nd ed.). Informa Health Care. p. 30. ISBN 1-85070-333-7.
  2. ↑ Bartolucci, Susan L; Stedman, Thomas Lathrop; Forbis, Pat (2005). Stedman's medical eponyms (2nd ed.). Lippincott Williams & Wilkins. p. 63. ISBN 978-0-7817-5443-9.
  3. ↑ Benjamin E (1911). Über eine selbständige Form der Anämie im frühen Kindersalter. Verh Deut Ges Kinderh, 1911,119-24.
  4. ↑ Jablonski, Stanley (1991). Jablonski's dictionary of syndromes & eponymic diseases. Krieger Pub. Co. شابک ‎۹۷۸−۰−۸۹۴۶۴−۲۲۴−۱

پیوند به بیرون

[ویرایش]