سَندروم سِروتونین(به انگلیسی: Serotonin Syndrome) یک واکنش ناسازگاری دارویی تهدیدکننده حیات بیمار محسوب میشود و اثری قابل پیشبینی از طرف فعالیت بیش از اندازه گیرندههای سروتونرژیک در سیستم عصبی مرکزی و سایر گیرندههای سروتونین در سراسر بدن محسوب میگردد. برخی منابع آن را مسمومیت سروتونین (هیپر سروتونینیزم) هم مینامند.[۱]
فعالیت بیش از حد سروتونین باعث بروز طیفی از علائم و سمپتومهای شناختی، ارادی و اثرات جسمی میگردد، این علائم گاه کشنده خواهند بود. مصرف داروهای متعدد و ترکیبهای دارویی گوناگونی ممکن است سندرم سروتونین ایجاد کنند. تشخیص سندرم سروتونین شامل مشاهده نشانههای تولید شده و تحقیق کامل سابقه بیمار است. سندرم علائم ویژه خود را دارد اما میتواند با سایر بیماریها در برخی بیماران، به ویژه آنهایی که مبتلا به نشانگان نورولپتیک بدخیم هستند، اشتباه گرفته شود. هیچ تست آزمایشگاهی در حال حاضر نمیتواند تأیید تشخیص سندرم محسوب گردد.[۲]
درمان شامل قطع داروهایی که ممکن است باعث بیماری شده باشند است و در موارد متوسط تا شدید تجویز آنتاگونیست سروتونین مانند سیپروهپتادین را شامل میگردد. درمان کمکی مهم در این سندروم شامل کنترل آژیتاسیون بیمار با آرامبخش بنزودیازپین و کنترل هایپرترمی است.[۱۹] در موارد مصرف خوراکی دوزهای بالای داروی سروتونرژیک تجویز خوراکی کربن فعال (شارکول) مفید است.
↑Isenberg D, Wong SC, Curtis JA (September 2008). "Serotonin syndrome triggered by a single dose of suboxone". Am J Emerg Med. 26 (7): 840.e3–5. doi:10.1016/j.ajem.2008.01.039. PMID18774063.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نامهای متعدد:فهرست نویسندگان (link)
↑Steinberg M, Morin AK (January 2007). "Mild serotonin syndrome associated with concurrent linezolid and fluoxetine". Am J Health Syst Pharm. 64 (1): 59–62. doi:10.2146/ajhp060227. PMID17189581.