سینه‌موبیل
سینِه‌موبیل یا فیلم‌خودرو[۱] (به فرانسوی: Cinémobile) یک ماشین بزرگ شبیه اتاق فیلم برداری برای اینکه در باد و باران و آفتاب بشود بدون دردسر از پروژه یا صحنه های فیلم تصویر گرفت. داخل آن با سبک و شیوه خاصی قفسه‌بندی شده تا گروه فیلمبرداری وسایل و تجهیزات را داخل آن بگذارند و خارج از استودیو فیلمبرداری کنند. این ماشین ها دارای اتاق تعویض لباس و گریم نیز هستند.
سینِه‌موبیل در سال ۱۹۶۷ به بازار آمد و از آن پس کاربرد فراوانی در تولید فیلم و برنامه‌های تلویزیونی داشته است.[۲][۳]
این اصطلاح در فارسی به اشتباه استفاده می شود. سینه موبیل به معنای سینمای سیار است. برای ماشینی که وظیفه حمل و نقل تجهیزات فیلمبرداری را بر عهده دارد، از اصطلاح دیگری با عنوان Grip truck استفاده می شود.
منابع
[ویرایش]- ↑ «فیلم» [سینما و ترشی] هم‌ارزِ «سینه‌موبیل» (به فرانسوی: Cinémobile)؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ ف)
- ↑ نجفی، زهرا (۲۲ تیر ۱۳۹۲). «دومی‌ها: با امیر علوی؛ مسئول سینه موبیل با این سرمایه، نه صنف داریم نه امنیت شغلی». روزنامه ایران. ایران (۵۴۱۲): ۲۶. دریافت‌شده در ۱۸ بهمن ۱۳۹۲.
- ↑ «فرهنگ اصطلاحات و واژگاه سینمایی (س، ش)». شبکه ملی مدارس ایران رشد. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۸ بهمن ۱۳۹۲.
پیوند به بیرون
[ویرایش]فهرست کسانی که به عنوان "سینه‌موبیل" در ایران فعالیت داشته‌اند
 | این یک مقالهٔ خرد سینما است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |