معبد اصلی شارا ایماه بود که نام مناسکی آن در سومری به معنای «خانه اعلی» است.[۴] نخستین بار در کتیبهای از بارا-ایرنون گواهی شده است، او همسر گیشاکیدو در اوما[۴] بود که در دوره آغازین دودمانی احتمالا همزمان با اناناتوم دوم و اننتارزی در لاگاش حکمرانی میکرد.[۵] منابع متنی همچنین وجود یک زیگوراتِ اهدا شده به او را به نام سیگکورشاگا[۶] («آجر، کوهِ قلب»[۷]) ذکر میکنند. هم معبد (آبزوباندا) و هم زیگورات در KI.ANki (خوانش نامشخص) جایی در نزدیکی اوما واقع شده بود.[۸][۹][۱۰]
↑Salman Fahad, Sa’ad and Abdul-Qadir Abbas, Raghad, "Cuneiform Tablets from Shmet from the Excavation Season of 2001", Zeitschrift für Assyriologie und vorderasiatische Archäologie, vol. 110, no. 1, pp. 1-13, 2020
↑Marchesi, Gianni, "A New Historical Syncronism Relating to Sargon of Akkade", Studi Epigrafici e Linguistici 28, 17-23, 2011
Cavigneaux, Antoine; Krebernik, Manfred (1998), "Nin-ura", Reallexikon der Assyriologie (به آلمانی), retrieved 2022-05-30
Cohen, Andrew C. (2005). Death rituals, ideology, and the development of early Mesopotamian kingship: toward a new understanding of Iraq's royal cemetery of Ur. Leiden Boston: Brill Academic Publishers. ISBN978-90-04-14635-8. OCLC61260809.
Cohen, Mark E. (1993). The cultic calendars of the ancient Near East. Bethesda, Md.: CDL Press. ISBN1-883053-00-5. OCLC27431674.
Foster, Benjamin (1996). Before the muses: an anthology of Akkadian literature. Potomac, MD: CDL Press. ISBN1-883053-23-4. OCLC34149948.