شقیق بلخی

شقیق بلخی
آرامگاهبغداد
ملیتعراق
سال‌های فعالیتسدهٔ دوم هجری

ابو علی شقیق بن ابراهیم بلخی معروف به شقیق بلخی (متوفی ۱۹۴ ه‍ ق) از عرفای بنام بود. از بنیانگذاران تصوف خراسانی و صاحب قدیمی ترین رساله در تصوف است.[۱]

وی در سدهٔ دوم هجری و معاصر هارون‌الرشید بود. در منابع رجالی و احادیث امامیه و عامه از وی به عنوان فرد ثقه یاد شده است. آثار به جای مانده او در باب مناقب ائمه، او را یکی از پیروان پیشوای هفتم شیعیان معرفی می کند.[۱]

سال های ابتدایی زندگی

[ویرایش]

او همشهری و همعصر ابراهیم ادهم بود. در جوانی برای تجارت به ترکستان رفت اما سخن بت‌پرستی او را متحول کرد. پس به بلخ بازگشت و تمام ثروتش را در راه خدا صدقه داد و به تحصیل علم پرداخت.

شاگردان

[ویرایش]
  • حاتم اصم
  • محمد بن ابان بلخی
  • عبدالصمد یزید مردویه[۱]

مرگ

[ویرایش]

شقیق در سال ۱۹۴ هجری برای جهاد در راه خدا به ترکستان رفت و در نبرد کولان کشته شد و در ختلان دفن شد.

منابع

[ویرایش]
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به شقیق بلخی در ویکی‌گفتاورد موجود است.
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ حسین انصاریان (زمستان ۱۳۹۴)، عناصر شخصیت انسان (عقل، دین، حیا، عمل صالح)، دارالعرفان، ص. ۱۳۸، شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۷۳۷-۲۳-۲