شمال چین
شمال چین
华北 | |
|---|---|
 موقعیت شمال چین در نقشه | |
| مساحت | |
| • کل | ۲٬۱۸۵٬۱۰۵ کیلومتر مربع (۸۴۳۶۷۴ مایل مربع) |
| جمعیت | |
| • کل | ۱۶۴٬۸۲۳٬۱۳۶ |
| • تراکم | ۷۵/کیلومتر مربع (۲۰۰/مایل مربع) |
شمال چین (به چینی: 华北؛ به معنی «شمال چین») یکی از دو منطقهٔ جغرافیایی مهم چین است که در شمال کشور چین واقع شده است. مرکز این ناحیه دشت شمال چین یا دشت رود زرد می‌باشد.[۱] شمال چین ۲٬۱۸۵٬۱۰۵ کیلومتر مربع مساحت و ۱۶۴٬۸۲۳٬۱۳۶ نفر جمعیت دارد. در این ناحیه زبان اکثر مردم زبان ماندارین است که پایهٔ چینی استاندارد است. این ناحیه از گذشته‌های دور و هم‌چنان تا امروز مرکز سیاسی، نظامی و فرهنگی چین بوده است. پایتخت چین، پکن در این ناحیه قرار دارد.
تاریخ
[ویرایش]در طول تاریخ، ناحیه وسیع قرار گرفته بین رود زرد تا رود یانگ‌تسه مرکز امپراتوری‌های بزرگ چین و کنفسیوس‌گرایی بوده‌است. در تاریخ رسمی چین، از این ناحیه به عنوان خاستگاه تمدن و فرهنگ چین یاد می‌شود. در دوران پیش از تاریخ، این ناحیه مرکز فرهنگ یانگ‌شائو و فرهنگ لانگ‌شان بوده‌است. انسان پکن به عنوان نمونه‌ای از انسان راست‌قامت با قدمت حدود ۶۸۰ تا ۷۸۰ هزار سال در همین ناحیه و در نزدیکی پکن امروزی پیدا شده‌است.[۲][۳]
جغرافیا و منابع
[ویرایش]چگالی جمعیت در این ناحیه بسیار بالا است. منابع معدنی آهن و زغال سنگ فراوانی در این ناحیه وجود دارد. همچنین، پنبه و انواع غلات نظیر گندم در این سرزمین کشت می‌شود که در سال‌های اخیر به دلیل کمبود منابع آبی با مشکل مواجه شده‌است.[۴][۵] آب و هوای نسبتاً خشک این منطقه اجازه کشت برنج را (بر خلاف جنوب چین) به مردم منطقه نمی‌دهد.
فرهنگ
[ویرایش]منطقه‌ی شمال چین و منطقه‌ی جنوب چین دو ناحیهٔ تقریبی فرهنگی کشور چین هستند که حول آن‌ها تفکرات قالبی فراوانی در میان مردم چینی شکل گرفته است. ریشه این دو مفهوم، به تفاوت‌های اقلیمی، جغرافیایی، فرهنگی، مشخصات فیزیکی ساکنان و نیز چند دوره‌ی تاریخی جدایی رسمی این دو قسمت از یکدیگر برمی‌گردد. برای مثال، مردم شمال چین قد بلندتر[۶][۷][۸] هستند، به زبان ماندارین با لهجه شمالی تکلم می‌کنند و بیشتر به غذاهای بر پایه گندم علاقه دارند.[۸] [۷][۹] (در مقابل مردم جنوب چین که بیشتر به غذاهای بر پایه برنج علاقه‌مند هستند.)
نویسنده مشهور چینی لو شون در دوره جمهوری چین (۱۹۴۹–۱۹۱۲)، در این باره نوشته است [۱۰]: «طبق مشاهدات من، شمالی‌ها صادق و رو راست هستند؛ و جنوبی‌ها باهوش و با مهارتند. این‌ها فضیلت‌های نسبی این دو گروه است.»
شهرهای دارای جمعیت شهری بیش از یک میلیون
[ویرایش]شهرهای با جمیعت بالای یک میلیون در این ناحیه در جدول زیر آورده شده‌اند. پایتخت‌های استانی پررنگ شده‌اند.
| # | شهر | ناحیه شهری[۱۱] | منطقه[۱۱] | شهر[۱۱] | استان | تاریخ سرشماری |
|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱ | پکن | ۱۶٬۴۴۶٬۸۵۷ | ۱۸٬۸۲۷,262 | 19,612,368 | BJ | ۲۰۱۰-۱۱-۰۱ |
| ۲ | تیانجین | ۹٬۵۶۲٬۲۵۵ | ۱۱٬۰۹۰٬۷۸۳ | 12,938,693 | TJ | ۲۰۱۰-۱۱-۰۱ |
| ۳ | تائی‌یوان | ۳٬۱۵۴٬۱۵۷ | ۳٬۴۲۶٬۵۱۹ | ۴٬۲01,592 | SX | ۲۰۱۰-۱۱-۰۱ |
| ۴ | شیجیاژوانگ | ۲٬۷۷۰٬۳۴۴ | ۲٬۸۳۴٬۹۴۲ | ۱۰٬۱63,788 | HE | ۲۰۱۰-۱۱-۰۱ |
| ۵ | تانگشان | ۲٬۱۲۸٬۱۹۱ | ۳٬۱۸۷,171 | 7,577,289 | HE | ۲۰۱۰-۱۱-۰۱ |
| ۶ | بائوتو | ۱٬۹۰۰٬۳۷۳ | ۲٬۰۹۶,851 | 2,650,364 | NM | ۲۰۱۰-۱۱-۰۱ |
| ۷ | هوهوت | ۱٬۴۹۷٬۱۱۰ | ۱٬۹۸۰,774 | 2,866,615 | NM | ۲۰۱۰-۱۱-۰۱ |
| ۸ | داتونگ | ۱٬۳۶۲٬۳۱۴ | ۱٬۷۳۷,514 | 3,318,054 | SX | ۲۰۱۰-۱۱-۰۱ |
| ۹ | هاندان | ۱٬۳۱۶٬۶۷۴ | ۱٬۴۴۵,338 | 9,174,683 | HE | ۲۰۱۰-۱۱-۰۱ |
| ۱۰ | بائودینگ | ۱٬۰۳۸٬۱۹۵ | ۱٬۱۳۸٬۵۲1 | 11,194,382 | HE | ۲۰۱۰-۱۱-۰۱ |
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Shuangshuang, LI; Saini, YANG; Xianfeng, LIU (10 September 2015). "Spatiotemporal variability of extreme precipitation in north and south of the Qinling-Huaihe region and influencing factors during 1960-2013". The Chinese journal of geography. 34 (3): 354–363. Retrieved 25 May 2017.
- ↑ Shen, G; Gao, X; Gao, B; Granger, De (March 2009). "Age of Zhoukoudian Homo erectus determined with (26)Al/(10)Be burial dating". Nature. 458 (7235): 198–200. Bibcode:2009Natur.458..198S. doi:10.1038/nature07741. ISSN 0028-0836. PMID 19279636.
- ↑ "'Peking Man' older than thought". BBC News. 11 March 2009. Retrieved 22 May 2010.
- ↑ "华北地区发现丰富矿产资源". 中国铝材信息网. Archived from the original on 23 November 2018. Retrieved 23 November 2018.
- ↑ 李洪顺 (2000年). "《华北地区水资源紧张的原因及解决措施》". 《中学地理教学参考》 (12期).
{{cite journal}}: Check date values in:|year=(help)نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link) - ↑ Zhang, Xuan; Huang, Ze (July–August 1988). "The Second National Growth and Development Survey of Children in China, 1985: children 0 to 7 years". Annals of Human Biology. Informa Healthcare. 15 (4): 289–305. doi:10.1080/03014468800009761. PMID 3408235.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Fodor's (2009). Kelly, Margaret (ed.). Fodor's China. Random House. p. 135. ISBN 978-1-4000-0825-4.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Eberhard, Wolfram (December 1965). "Chinese Regional Stereotypes". Asian Survey. University of California Press. 5 (12): 596–608. doi:10.2307/2642652. JSTOR 2642652.
- ↑ Regions of Chinese food-styles/flavours of cooking بایگانی‌شده در ۵ اوت ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine, University of Kansas
- ↑ Young, Lung-Chang (Summer 1988). "Regional Stereotypes in China". Chinese Studies in History. 21 (4): 32–57. doi:10.2753/csh0009-4633210432. Archived from the original on 2013-01-29.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ 国务院人口普查办公室、国家统计局人口和社会科技统计司编 (2012). 中国2010年人口普查分县资料. Beijing: China Statistics Press. ISBN 978-7-5037-6659-6.
پیوند به بیرون
[ویرایش]