شنیانگ جی-۱۱

J-۱۱
کاربری جنگنده برتری هوایی
تولیدکننده شرکت هواگرد شنیانگ
نخستین پرواز ۱۹۹۸
معرفی‌شده در ۱۹۹۸
وضعیت در خدمت
کاربر اصلی نیروی هوایی چین
ساخته‌شده ۱۹۹۸ تا کنون
تعداد ساخته‌شده ۴۴۰ (تا تاریخ ۲۰۱۹)[۱]
توسعه‌یافته از سوخو-۲۷
توسعه‌یافته به شنیانگ جی-۱۶
جی-11-A
جی-11-B
جی-11-BS مدل دوسرنشین در فرودگاه لهاسا گونگار

شنیانگ جی-۱۱ (انگلیسی: Shenyang J-11) نام‌گذاری ناتو: فلانکر-ال (Flanker-L) یک هواپیمای جنگنده دوموتوره ساخت شنیانگ چین است که بر اساس بدنهٔ سوخو-۲۷ ساخته شده‌است. این هواپیما تنها در نیروی هوایی چین فعال است و کشور دیگری آن را به خدمت نگرفته‌است.

فرایند طراحی

[ویرایش]

طرح پیشنهادی هواپیمای جدید

[ویرایش]

در دهه ۱۹۷۰ میلادی نیروی هوایی چین درخواست یک جنگنده قابل اطمینان را به صنایع هوایی چین ارائه کرد تا بوسیلهٔ آن بتواند ناوگان سال‌خوردهٔ میگ-۱۹ خود را بازنشسته نماید. شرکت شنیانگ، طرح یک جنگنده سبک را پیشنهاد کرد که دارای یک موتور رولز-رویس اسپی بود. انتظارات از این محصول به گونه‌ای بود که هواپیمای جدید باید مانورپذیری بهتری نسبت به میگ-۱۹ داشته باشد و نرخ اوج‌گیری آن نیز از میگ-۲۱ بیشتر باشد. این پروژه به دلیل مشکلات در تأمین موتور هواپیما با شکست روبرو شد و پروژه لغو گردید.[۲]

جی-۱۱-اِی (A)

[ویرایش]

طرح جی-۱۱ برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ طی قرارداد بزرگ تسلیحاتی بین چین و روسیه به ارزش ۲٫۷ میلیارد دلار به جریان افتاد و در این معامله، قرار شد کیت‌های سوخو-۲۷ به چین منتقل شوند و چین ۲۰۰ فروند جنگنده سوخو-۲۷ را در خاک خود تولید کند. کیت‌ها ساخت شرکت کمسومولسک روسیه بودند و بدنه و قطعات گوناگون در خاک چین تولید می‌شدند ولی این معامله شامل اویونیک و موتور و رادار نمی‌شد و این قطعات می‌بایست در روسیه ساخته شده و به چین منتقل می‌شدند و به این ترتیب خط تولید در سال ۱۹۹۷ در چین راه‌اندازی شد.[۳] دو فروند اول توسط چین مونتاژ شدند و به دلیل کیفیت پایین در مونتاژ، مهندسان روسی بر روی خط تولید نظارت کردند و قطعات این دو هواپیما باز شده و دوباره مونتاژ شدند. با نظارت مهندسان روسی پنج فروند تا سال ۲۰۰۰ میلادی و ۲۰ فروند دیگر تا پایان سال ۲۰۰۳ در چین تولید شدند. تا سال ۲۰۰۴ میلادی روسیه ۱۰۵ کیت به چین تحویل داد و درمجموع ۱۰۴ فروند جی-۱۱-اِی ساخته شد ولی ۹۵ فروند به نیروی هوایی چین تحویل داده شد.[۴]
در سال ۲۰۰۲ میلادی چین تصمیم گرفت از رادار و قطعات ساخت خود در جنگنده‌ها استفاده کند و این اقدام برخلاف قوانین قرارداد بود. روسیه در سال ۲۰۰۴ میلادی از نیت چین آگاه شد و بدین ترتیب قرارداد چین و روسیه در سال ۲۰۰۴ توسط روسیه فسخ شد.[۴][۵]

جی-۱۱ بی (B)

[ویرایش]

چین به منظور از بین بردن وابستگی به روسیه در ساخت جی-۱۱، اقدام به بومی‌سازی این جنگنده نمود و سه پیش‌نمونه بومی را در سال ۲۰۰۶ شخصی‌سازی نمود و برای آزمایش به نیروی هوایی خود تحویل داد.[۶] چین در سال ۲۰۱۱ اغلام کرد که ۹۰ درصد از قطعات جی-۱۱ بی بومی هستند و توسط چین ساخته شده‌اند ولی موتور آن همچنان روسی است.[۷] یک مدل دوسرنشین نیز برای جی-۱۱-بی ساخته شد[۸]

جی-۱۱ بی‌اس (BS)

[ویرایش]

مدل دوسرنشین برای پشتیبانی نزدیک هوایی است.

جایگزینی موتور

[ویرایش]

در سال ۲۰۰۲ موتور شنیانگ دابلیواس-۱۰ جایگزین یکی از موتورهای روسی شد تا آزمایش شود.[۹] این موتور تا سال ۲۰۰۴ مورد آزمایش قرار گرفت و دارای مشکلات زیادی بود و به دلیل اعتمادپذیری بسیار پایین، تا سال ۲۰۰۷ مورد آزمایش قرار گرفت.[۱۰][۱۱] پس از برطرف شدن مشکلات موتور، محصول جدید WS-10A نام گرفت و در سال ۲۰۰۹ در مدل جی-۱۱-بی۲ (بلاک-۲) نصب شد[۱۲][۱۲] و در سال ۲۰۱۴ همه محصولات دارای این موتور بودند.[۱۳]

گونه‌ها

[ویرایش]
  • J-11A سوخو-۲۷ مدل اس‌کی مونتاژ شده در چین در سال ۱۹۹۸ بود. در مجموع ۱۰۴ فروند ساخته شد.[۱۴]
  • J-11B مدل چینی با سامانه‌های جانبی چینی ساخته شد. بلاک ۲ با موتور چینی ساخته شد.[۱۵][۱۶][۱۷]
  • J-11BS مدل دوسرنشین J-11B است.[۱۸]
  • J-11BH مدل نیروی دریایی از J-11B است.[۱۹]
  • J-11BSH مدل نیروی دریایی از J-11BS است.[۲۰]
  • J-11BG مدلی با رادار آرایه اسکن الکترونیکی فعال ارائه شد.[۲۱]
  • J-15 مدل مخصوص ناو هواپیمابر است که براساس J-11B ساخته شد و از سوخو-۳۳ الهام‌گیری شده‌است. الکترونیک پرواز آن دقیقاً مشابه با J-11B است.[۲۲]
  • J-11D با رادار جستجو و ردیابی فروسرخ مجهز شده‌است تا در نبردهای هوایی بهتر عمل کند. در دهانه ورودی هوا به موتور از مواد کامپوزیت استفاده شده‌است تا بازتاب راداری کاهش یابد. زیر هر بال ۳ ریل برای موشک وجود دارد. این مدل دارای هدایت پرواز برقی، کابین شیشه‌ای خلبان و سامانه جنگ الکترونیک است و موتور بهبودیافته‌ای از WS-10A روی آن نصب شده‌است.[۲۳]

کاربران

[ویرایش]

 چین

مشخصات جی-11 A

[ویرایش]

داده‌ها از [۲۶][۲۷]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: ۱
  • طول: ۲۱٫۹ متر (۷۱ فوت ۱۰ اینچ)
  • پهنای بال: ۱۴٫۷ متر (۴۸ فوت ۳ اینچ)
  • ارتفاع: ۵٫۹۲ متر (۱۹ فوت ۵ اینچ)
  • مساحت بال‌ها: ۵۲٫۸۴ متر مربع (۵۶۸٫۸ فوت مربع)
  • وزن خالی: ۱۶٬۳۸۰ کیلوگرم (۳۶٬۱۱۲ پوند) [۲۸]
  • وزن ناخالص: ۲۳٬۹۲۶ کیلوگرم (۵۲٬۷۴۸ پوند)
  • بیشترین وزن برخاست: ۳۳٬۰۰۰ کیلوگرم (۷۲٬۷۵۳ پوند)
  • ظرفیت سوخت: ۹٬۴۰۰ کیلوگرم (۲۰٬۷۰۰ پوند) internal fuel[۲۹]2x Shenyang WS-10A "Taihang" ۸۹٫۱۷ / ۱۳۲ کیلونیوتن (۲۰٬۰۵۰ / ۲۹٬۶۷۰ پوند-نیرو) afterburning turbofans (J-11B Block 02[۱۲][۱۳])

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۲٬۵۰۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۵۵۳ مایل بر ساعت؛ ۱٬۳۵۰ گره) at altitude
  • بیشینه سرعت: ماخ ۲٫۱
  • بُرد: ۳٬۵۳۰ کیلومتر (۲٬۱۹۳ مایل؛ ۱٬۹۰۶ مایل دریایی)
  • بُرد رزمی: ۱٬۵۰۰ کیلومتر (۹۳۲ مایل؛ ۸۱۰ مایل دریایی) ~[۳۰]
  • حداكثر ارتفاع: ۱۹٬۰۰۰ متر (۶۲٬۰۰۰ فوت)
  • حد شتاب جی: +۹
  • نرخ صعود: ۳۰۰ متر بر ثانیه (۵۹٬۰۰۰ فوت بر دقیقه) [۳۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Bronk, Justin (October 2020). Russian and Chinese Combat Air Trends (PDF) (Report). Whitehall Report. Vol. 3–20. Royal United Services Institute for Defence and Security Studies. p. 35. Archived from the original (PDF) on 23 January 2021. Retrieved 2 February 2021.
  2. ↑ Collins, Jack. "Chinese Fighter Development". China-defence.com. Archived from the original on 2007-01-16. Retrieved 2007-01-16.
  3. ↑ (Saunders و دیگران، ص. 35)
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ (Saunders و دیگران، ص. 36)
  5. ↑ (Saunders و دیگران، ص. 46)
  6. ↑ "J-11B fighter". People's Daily Online. 4 November 2009. Archived from the original on 16 May 2022. Retrieved 11 November 2020.
  7. ↑ (Saunders و دیگران، ص. 37)
  8. ↑ http://ndupress.ndu.edu/Portals/68/Documents/stratperspective/china/ChinaPerspectives-4.pdf Saunders, Phillip C. ; Wiseman, Joshua K. (December 2011). "Buy, Build, or Steal: China's Quest for Advanced Military Aviation Technologies" (PDF). Chinese Strategic Perspectives. Institute for National Strategic Studies, National Defense University (4). Retrieved 25 May 2015. p. 36 صفحه 26
  9. ↑ Fisher, Richard, Jr. (13 December 2004). "Report on the 5th Airshow China: Zhuhai, PRC, November 1-7, 2004". International Assessment and Strategy Center. Archived from the original on 2005-04-26. Retrieved 2019-07-03.
  10. ↑ Fisher, Richard D. , Jr. (7 October 2003). "New Developments in Russia-China Military Relations: A Report on the August 19-23 2003 Moscow Aerospace Salon (MAKS)". United States-China Economic and Security Review Commission. Archived from the original on 12 January 2005. Retrieved 25 May 2015.
  11. ↑ Pomfret, John (25 دسامبر 2010). "Military strength eludes China, which looks overseas for arms". Washington Post. Archived from the original on 31 December 2016. Retrieved 3 September 2017.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ Rupprecht, Andreas (December 2011). "China's 'Flanker' gains momentum. Shenyang J-11 update". Combat Aircraft Monthly. Vol. 12, no. 12. pp. 40–42.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Fisher, Richard D. Jr. (26 August 2014). "Chinese J-11BH 'aggressive' with USN P-8A, says DoD". Jane's Defence Weekly. Archived from the original on 2014-08-27. Retrieved 2019-07-03.
  14. ↑ https://web.archive.org/web/20151222095700/http://www.janes.com/article/49903/images-suggest-upgrades-to-china-s-early-series-j-11sFisher, Richard D. , jr. (11 March 2015). "Images suggest upgrades to China's early series J-11s". IHS Jane's 360. Archived from the original on 2015-12-22. Retrieved 17 December 2015.
  15. ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Shenyang_J-11#CITEREFSaundersPhillip_C.WisemanJoshua_K. Saunders et al. , p. 36
  16. ↑ Rupprecht, Andreas (December 2011). "China's 'Flanker' gains momentum. Shenyang J-11 update". Combat Aircraft Monthly. Vol. 12 no. 12. pp. 40–42.
  17. ↑ http://www.janes.com/article/42322/chinese-j-11bh-aggressive-with-usn-p-8a-says-dod Fisher, Richard D. Jr. (26 August 2014). "Chinese J-11BH 'aggressive' with USN P-8A, says DoD". Jane's Defence Weekly. Archived from the original on 2014-08-27. Retrieved 2019-07-03
  18. ↑ http://www.janes.com/article/49903/images-suggest-upgrades-to-china-s-early-series-j-11s Fisher, Richard D. , jr. (11 March 2015). "Images suggest upgrades to China's early series J-11s". IHS Jane's 360. Archived from the original on 2015-12-22. Retrieved 17 December 2015.
  19. ↑ Yeo, Mike (2 November 2015). "PLAN holds snap drills in South China Sea". IHS Jane's 360. Archived from the original on 2015-12-22. Retrieved 17 December 2015.
  20. ↑ http://www.janes.com/article/55696/plan-holds-snap-drills-in-south-china-sea Yeo, Mike (2 November 2015). "PLAN holds snap drills in South China Sea". IHS Jane's 360. Archived from the original on 2015-12-22. Retrieved 17 December 2015.
  21. ↑ https://www.janes.com/defence-news/news-detail/j-11b-images-fuel-speculation-about-aesa-radar-upgrade
  22. ↑ Fulghum, David A. (27 آوریل 2011). "New Chinese Ship-Based Heavy Fighter Readied For Flight Tests". Aviation Week Network. Archived from the original on 22 December 2015. Retrieved 17 December 2015.
  23. ↑ Fisher, Richard D. , jr. (5 مه 2015). "Images show J-11D variant with possible new radar". IHS Jane's 360. Archived from the original on 20 December 2015. Retrieved 17 December 2015.
  24. ↑ Rupprecht, Andreas (29 October 2018). Modern Chinese Warplane: Chinese Air Force - Aircraft and Units. Harpia Publishing. p. 46. ISBN 978-0-9973092-6-3.
  25. ↑ Rupprecht, Andreas (2018). Modern Chinese Warplane: Chinese Naval Aviation - Aircraft and Units. Harpia Publishing. p. 21. ISBN 978-0-9973092-5-6.
  26. ↑ Sukhoi Su-27SK بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۰۹-۲۰ توسط Wayback Machine. KNAAPO.
  27. ↑ "Sukhoi Company (JSC) – Airplanes – Military Aircraft – Su-27SК – Aircraft performance". Sukhoi.org. Archived from the original on 2011-07-16. Retrieved 2011-05-12.
  28. ↑ "Sukhoi Su-27 Flanker Specifications". Sinodefence.com. Archived from the original on 2010-01-13. Retrieved 2011-12-22.
  29. ↑ "Sukhoi Company (JSC) – Airplanes – Military Aircraft – Su-27SÊ – Aircraft performance". Archived from the original on 16 July 2011. Retrieved 4 February 2015.
  30. ↑ "Chinese Aircraft - J-11 [Su-27 FLANKER]". www.globalsecurity.org. Archived from the original on 6 January 2019. Retrieved 2 February 2019.
  31. ↑ "Sukhoi Su-27 Flanker". Fighter-planes.com. Archived from the original on 2011-07-11. Retrieved 2011-05-12.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شنیانگ جی-۱۱ موجود است.