شیتوریو
شیتوریو یک ورزش رزمی و از مهم‌ترین سبک‌های کاراته است، که توسط کنوا مابونی (۱۹۵۲–۱۸۸۹) بنیان‌گذاری شد. [۱]
شیتوریو متشکل از سیستم های ناهاته، شوری ته، توماری ته و هاکاکوکن (درنای سفید) در کاراته می‌باشد. از کاتا های سیستم های یاد در شیتوریو میتوان سی انچین در ناهاته، باسای دای در شوری ته، توماری باسای در توماری ته و نی پای پو در سیستم هاکاکوکن را نام برد. «شیتو» از نام‌های دو استاد بزرگ اوکیناوایی گرفته شده‌است. بدین صورت که «شی» از نام کانریو هیگااونا (شیااونا) استاد مسلم سیستم ناهاته و کلمه «تو» از نام آنکو ایتوسو بنیان‌گذار و استاد مسلم سیستم شوری ته.[۲]
در این مکتب توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود. نشان (آرم) شی تو ریو برگرفته از نشان خانوادگی مابونی است. درجات در این سبک بدین ترتیب است: سفید- زرد - نارنجی - سبز - ابی- بنفش- قهوه‌ای و مشکی از دان یک الی ده. [۳]
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- علی حق‌شناس (۱۳۹۵)، دانشنامهٔ هنرهای رزمی: نخستین دایرةالمعارف ورزش‌های رزمی در ایران، تهران، نشر بوستان.
 | این یک مقالهٔ خرد ورزش است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |