آمور دو سوآ (به فرانسوی: Amour de soi؛ یا عشق به خود) مفهومی در فلسفه روسو است که به غریزه‌ای اشاره می‌کند که غایت آن صیانت از نفس و حفظ تندرسی است. معنای تحت‌الفظی آمور دو سوآ، «عشق به خود» است که می‌توان برای معادل فارسی آن، غریزه «صیانت از نفس» را در نظر گرفت.
در نظر روسو، آمور دو سوآ انگیزه‌ای است که میان انسان‌ها و دیگر حیوانات مشترک است و می‌توان آن را به عنوان منشأ دیگر انگیزه‌های انسان نیز در نظر گرفت.[۱] غایت این انگیزه حفظ بقا است، و فرد را به سمت حفظ بقا و تندرستی خود سوق می‌دهد. آمور دو سوآ و آمور پراپر گرچه در دستگاه فلسفی روسو هر دو به معنای «عشق به خود» هستند اما تفاوت‌های فاحشی میان این دو وجود دارد و نباید این دو مفهوم را معادل یکدیگر قرار داد.[۲]