عبدالرحیم عقیقی بخشایشی (۱۳۲۰ – ۱۳۹۱ هـ ش) روحانی، مترجم، محقق و مولف پرکار شیعه در ایران بود.
وی در سال ۱۳۲۰ شمسی در شهر بخشایش تبریز، به دنیا آمد و در نوجوانی به تبریز عزیمت نمود.
وی در مدرسه طالبیه در نزد میرزا عمران علی‌زاده و جعفر مشکبار بخشایشی، ادبیات عرب را آموخت. سپس در سال ۱۳۷۸ به قم مهاجرت نمود و سطوح عالی را نزد، سید محمدرضا گلپایگانی، سید روح الله خمینی، سید محمدحسین طباطبایی، آقابزرگ طهرانی احمد پایانی، میرزا باقر مرندی، جعفر سبحانی، یدالله دوزدوزانی و سید محمدباقر سلطانی طباطبائی گذراند.[۱]
عقیقی بخشایشی در سال ۱۳۵۵ ش، دفتر نشر نوید اسلام را در قم تاسیس نمود.[۱] قبل از تاسیس انتشارات نوید اسلام، آثارش را در مجله مکتب اسلام و انتشارات نسل جوان به چاپ می‌رساند. از او بیش از ۱۵۰ جلد کتاب به جا مانده است.[۲]
رسول جعفریان درباره او می‌نویسد:
«آقای عقیقی بخشایشی متعلق به نسلی از نویسندگان حوزوی بودند که در نگارش تجربه متوسطی داشتند و بیشتر با ذوق و سلیقه خود بدون آن که ادامه دهند یک سنت مدرسی اصیل باشند، می نوشتند. با این حال بدلیل خلائی که وجود داشت و با توجه به این که بستر مناسبی از قبل وجود نداشت، توانست در یک مقطع مورد استقبال قرار گیرد. این قبیل آثار یک مقطع خاصی از تطور و تحول در حوزه را به خود اختصاص داد و سبب شد تا گام های بعدی برداشته شود. کارهای ایشان گرچه گاه با نقادی هایی روبرو شد و در مواردی با اصلاحاتی منتشر می شد، اما به هر روی، یک گام میانی در میان کارهای تاریخی و شرحالنگاری در حوزه بود.»[۳]
بر اساس آنچه پایگاه اندیشوران حوزه مدعی است، عقیقی بخشایشی بیش از ۱۲ سال در دانشگاه‌های مختلف ایران در مقطع کارشناسی ارشد تدریس نموده‌است.[۴]
وی علاوه بر آثار تالیفی و تحقیقی، به امور عام‌المنفعه و اجرایی نیز مشغول بود. ساخت مدرسه، جاده، پل و مسجد از جمله خدماتش محسوب می‌گردید.[۲]
عقیقی بخشایشی در ۱۷ فروردین ۱۳۹۱ در قم به علت بیماری در سن ۷۱ سالگی درگذشت و پس از اقامه نماز میت توسط جعفر سبحانی، در گلزار علی بن جعفر قم دفن گردید.[۵]
از عقیقی بخشایشی، آثار فراوان بر جای مانده‌است که بسیاری از آنها به زبان‌های عربی، انگلیسی، ترکی و اردو ترجمه شده، برخی از آثار وی عبارتند از[۶]: