عبدالطیف الطیباوی( ۱۹۱۰–۱۹۸۱) (عربی: عبد اللطيف الطيباوي) یک مورخ و آکادمیسین فلسطینی بود. وی در شهر الطیبه، نزدیک طولکرم به دنیا آمد. وی یکی از اولین فارغ التحصیلان کالج عربی دارالمعلمین، در قدس بود. وی تاریخ و ادبیات عرب را در دانشگاه آمریکایی بیروت خواند و سپس در سال ۱۹۴۸ دکترای خود را از دانشگاه لندن گرفت. وی قبل از نکبت ۱۹۴۸ فلسطین یک افسر ارشد آموزش در قدس بود. وقتی بحران سال ۱۹۴۸ پدیدار شد، وی در لندن بود. او پناهنده شد و به عنوان مدرس آموزش تطبیقی در موسسهی آموزش در لندن منصوب گردید و تا زمان بازنشستگی در سال ۱۹۷۷ در آنجا تدریس کرد. الطیباوی در بسیاری از جنبههای تاریخ خاورمیانه به دو زبان انگلیسی و عربی آثار متعددی نوشتهاست.