عملیات مشترک اروند

عملیات مشترک اروند
بخشی از تنش در خلیج فارس و درگیری های ۷۵-۱۹۷۴ اروندرود
مکان عملیات
گونهنمایش قدرت
مکان
رودخانه اروند رود، مرز ایران–عراق
هدفهمراهی کشتی‌های ایرانی
اجرا۲۲–۲۵ آوریل ۱۹۶۹ (۲–۵ اردیبهشت ۱۳۴۸)
نیروی اجرایی ایران
نتیجهپیروزی ایران
  • ایران کنترل بر اروند رود را حفظ کرد.[۲]
  • عراق هزاران نفر از ساکنان و زائران ایرانی را از خاک خود بیرون کرد.[۲][۳]
  • عراق واردات کالاهای ایرانی را ممنوع اعلام کرد.[۴]
  • عراق شروع به حمایت از جدایی طلبان ایرانی در خوزستان و بلوچستان کرد.[۲]
  • تنش‌ها بین دو کشور تا عهدنامه ۱۹۷۵ الجزایر ادامه یافت.[۵]
تلفات و صدماتبدون تلفات

عملیات مشترک اروند (انگلیسی: Joint Operation Arvand که بیشتر با نام عمّا (AMA) شناخته می شود. )[۶] نمایش قدرت هماهنگی بود که در آوریل ۱۹۶۹ توسط نیروهای مسلح شاهنشاهی ایران به دنبال ادعای عراق مبنی بر حق حاکمیت بر شط العرب/ اروند رود و تهدید برای جلوگیری از عبور کشتی‌ها مگر اینکه آنها پرچم عراق را برافرازند بود که در آوریل ۱۹۶۹ رخ داد.[۳]

در ۲۲ آوریل ۱۹۶۹، کشتی بازرگانی ایرانی ابن سینا، با حمل محموله‌ای از تیر آهن و برافراشتن پرچم ایران، توسط کشتی‌های به شدت مسلح نیروی دریایی شاهنشاهی ایران و همچنین جنگنده‌های جت همراهی شد[۴] و در یک سفر ۸۰ مایلی که حدود شش ساعت طول کشید از طریق رودخانه به سمت خلیج فارس حرکت کرد. عراق که قبلاً تهدید کرده بود اگر کشتی‌ای با پرچم ایران عبور کند، هدف تیراندازی قرار خواهد گرفت نسبت به این اقدام واکنشی نشان نداد. هر دو کشور نیروهای زمینی خود را در کنار رودخانه تقویت کردند و توپخانه، تانک و سلاح ضدهوایی را مستقر کردند. سربازان ایرانی در مجاورت خرمشهر و آبادان قرار گرفتند، در حالی که عراق نیروهای خود را در بصره آماده کرد.

کشتی باری آریافر سه روز بعد با چهار قایق مسلح بدون هیچ گونه مزاحمتی از کنار رودخانه عبور کرد.[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Iranian Ship Challenges Iraq Estuary", The Advocate-Messenger, p. 16, 27 April 1969, retrieved 26 October 2017
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Ward, Steven R. (2014). Immortal, Updated Edition: A Military History of Iran and Its Armed Forces. Georgetown University Press. p. 202. ISBN 978-1-62616-065-1.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Abdulghani, Jasim M. (2012). Iraq and Iran (RLE Iran A). Taylor & Francis. p. 121. ISBN 978-1-136-83426-4.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Stürchler, Nikolas (2007). The Threat of Force in International Law. Cambridge University Press. p. 202. ISBN 978-1-139-46491-8. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «S» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  5. ↑ Charles P. Wallace (19 August 1988), "Iran, Iraq Still Fail to Bridge Waterway Dispute", Los Angeles Times, retrieved 26 October 2017
  6. ↑ "Dialogue With General Hassani Sadi", Negin-e-Iran (به فارسی), 3 (9): 8–40, Summer 2004, archived from the original on 1 August 2018, retrieved 23 August 2019