غنایم مجلل (به لاتین: Spolia opima) زرهها، سلاحها و دیگر حربههایی بودند که یک سردار رومی پس از آنکه یک سردارِ دشمن را میکشت، از جنازهاش بر میگرفت.
تیتوس لیویوس در کتاب از پیدایش روم نوشته که رومیان پس از آنکه اقوام همسایهٔ خود را، یعنی کاینیننسان[یادداشت ۱] و کروستومینان[یادداشت ۲] و آنتمناتان[یادداشت ۳] و سابینان، به جشنی دعوت کردند، زنانشان را ربودند.[۱] سه قومِ نخست از این کار رومیان بیشتر عصبانی بودند. پس کار جنگ ساختند تا انتقامِ ربودنِ زنانشان را از رومیان بستانند. نخست، کاینیننسان سپاهی راست کردند و به حرب سپاه روم شدند. رومولوس، بانی شهر روم، پادشاه ایشان آکرون[یادداشت ۴] را کُشت و لختش کرد و غنایمش را با خود به تپهٔ کاپیتول برد و معبدی وقف ژوپیتر کرد و او را ژوپیتر فرتریوس[یادداشت ۵] خواند. زینپس، تنها دو سردار رومی مفتخر به چنین افتخاری شدند، و کسب چنین افتخاری سخت نادر بود.[۲]