اصطلاح غیرفعال‌بودن (به انگلیسی: Passivity) در انواع رشته‌های مهندسی و بیشتر در الکترونیک آنالوگ و سامانه‌های کنترل به‌کار می‌رود و معمولاً اشاره به یک جزء (قطعه) غیرفعال، و بسته به زمینه، ممکن است به یک جزء یا قطعه (مثلاً یک مقاومت) که مصرف‌کنندهٔ انرژی است (اما تولید نمی‌کند)، یا (انفعال ترمودینامیکی)، یا یک جزء که از افزایش هرگونه بهره ناتوان است گفته شود.
در مقابل، یک جزء که غیرفعال نیست یک جزء فعال نامیده می‌شود. یک مدار الکترونیکی هم که در مجموع غیرفعال باشد باز یک مدار غیرفعال و دارای خواص مشابه با یک جزء غیرفعال است. استفاده‌های دیگر از این نام؛ خارج از این چارچوب و بدون توضیح و روشن‌سازی، استفاده‌هایی مبهم است. به‌طور معمول، طراحان آنالوگ استفاده از این اصطلاح را برای اشاره به تدریجی بودن اثر اجزاء و سامانه‌های غیرفعال به‌کار می‌برند، در حالی که سامانه‌های کنترل مهندسی آن را برای اشاره به آن‌هایی که از دیدگاه ترمودینامیکی غیرفعال هستند استفاده می‌کنند.
سامانه‌هایی که در آزمون «مدل سیگنال کوچک» (مدلی که در آن؛ برای تخمین رفتار مدارهای الکترونیکی حاوی افزاره‌های غیرخطی از معادلات خطی استفاده می‌شود٬) غیرفعال نیستند، گاهی به عنوان «فعال محلی» خوانده می‌شوند (مانند ترانزیستورها و دیودهای تونلی). سامانه‌هایی که می‌توانند در حالت زمانی نارسانایی تولید نیرو کنند، اغلب به نام «فعال پارامتریکی» نامیده می‌شوند (مثلا انواع خاصی از خازن‌های غیرخطی).[۱]
در طراحی مدار، به‌طور غیررسمی، اجزای غیرفعال به مواردی گفته می‌شوند که توانایی افزایش توان را ندارند. این بدان معنی است که آن‌ها نمی‌توانند سیگنال‌ها را تقویت‌کنند. تحت این تعریف، اجزای غیرفعال شامل خازن‌ها، سلف‌ها، مقاومت‌ها، دیودها، ترانسفورماتورها، منابع ولتاژ و منابع جریان هستند.
در مهندسی الکترونیک، دستگاه‌هایی که بهره یا عملکرد اصلاح کننده را نشان می‌دهند (مانند دیودها) فعال در نظر گرفته می‌شوند. فقط خازن‌ها، القاگر‌ها و مقاومت‌ها غیرفعال دانسته می‌شوند.[۲][۳] از نظری، دیودها را می‌توان مقاومت غیرخطی در نظر گرفت، اما غیرخطی بودن در یک مقاومت معمولاً جهت‌دار نیست، این همان خصوصیاتی است که منجر به طبقه‌بندی دیودها به عنوان فعال می‌شود.
Khalil, Hassan (2001). Nonlinear Systems (3rd ed.). Prentice Hall. ISBN0-13-067389-7.—Very readable introductory discussion on passivity in control systems.
Chua, Leon; Desoer, Charles; Kuh, Ernest (1987). Linear and Nonlinear Circuits. McGraw–Hill Companies. ISBN0-07-010898-6.—Good collection of passive stability theorems, but restricted to memoryless one-ports. Readable and formal.
Desoer, Charles; Kuh, Ernest (1969). Basic Circuit Theory. McGraw–Hill Education. ISBN0-07-085183-2.—Somewhat less readable than Chua, and more limited in scope and formality of theorems.
Cruz, Jose; Van Valkenberg, M.E. (1974). Signals in Linear Circuits. Houghton Mifflin. ISBN0-395-16971-2.—Gives a definition of passivity for multiports (in contrast to the above), but the overall discussion of passivity is quite limited.
Wyatt, J.L.; Chua, L.O.; Gannett, J.; Göknar, I.C.; Green, D. (1978). Foundations of Nonlinear Network Theory, Part I: Passivity. Memorandum UCB/ERL M78/76, Electronics Research Laboratory, University of California, Berkeley. Wyatt, J.L.; Chua, L.O.; Gannett, J.; Göknar, I.C.; Green, D. (1980). Foundations of Nonlinear Network Theory, Part II: Losslessness. Memorandum UCB/ERL M80/3, Electronics Research Laboratory, University of California, Berkeley. — A pair of memos that have good discussions of passivity.
Brogliato, Bernard; Lozano, Rogelio; Maschke, Bernhard; Egeland, Olav (2007). Dissipative Systems: Analysis and Control, 2nd edition. Springer Verlag London. ISBN978-1-84628-516-5.—A complete exposition of dissipative systems, with emphasis on the celebrated KYP Lemma, and on Willems' dissipativity and its use in Control.