فرانتس فون بودمان | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲۳ مارس ۱۹۰۸ |
| درگذشت | ۲۵ مهٔ ۱۹۴۵ |
| پیشه | پزشک اردوگاه‌های کار اجباری |
| شناخته‌شده برای | کشتن زندانیان یهودی با تزریق فنول |
فرانتس هرمان یوهان ماریا فرایهر فون بودمان (۲۳ مارس ۱۹۰۸ در زوایفالتندورف-۲۵ مه ۱۹۴۵ در التنمارکت ایم پانگو) افسر آلمان نازی بود که در چندین اردوگاه کار اجباری به عنوان پزشک اردوگاه خدمت می‌کرد.
فون بودمان در مه ۱۹۳۲ به حزب نازی و در ۱۹۳۴ به اس‌اس پیوست. از اکتبر ۱۹۳۹ تا ژوئن ۱۹۴۰ و از ژوئیه ۱۹۴۱ تا ژانویه در اولم در گردان دوم به عنوان پزشک خدمت کرد.[۱] در سال ۱۹۴۱ بود که او به درجه اوبراشتورمفورر ارتقا یافت.[۲]
فون بودمان در فوریه ۱۹۴۲ در اردوگاه کار اجباری آشویتس به عنوان پزشک اردوگاه گماشته شد و سال بعد نیز سمت مشابهی را در اردوگاه کار اجباری مایدانک گرفت.[۱] او بعدها همان نقش را در اردوگاه کار اجباری ناتزوایلر-اشتروتهوف و از سپتامبر ۱۹۴۳ در اردوگاه کار اجباری وایوارا ایفا کرد.[۲] در مقطعی او همچنین در اردوگاه کار اجباری نوینگامه کار کرد، اگرچه تاریخ دقیق آن مشخص نیست.[۲] شاهدان عینی ادعا کردند که در آشویتس فون بودمان زندانیان را خود با تزریق فنول در رگهایشان می‌کشت و همچنین اظهار داشتند که وی اقدامات مشابهی را در اردوگاه‌های دیگر انجام داده‌است.[۳] خروج فون بودمان از آشویتس، که در آن او هیچ مافوقی نداشت و به همین دلیل تا حد زیادی به دلخواه خود عمل می‌کرد، اندک زمانی پس از ورود وی به اردوگاه و مبتلا شدن به تیفوس رخ داد.[۴]
او در سپتامبر ۱۹۴۴ به منظور کار در اداره اصلی اقتصادی و اجرایی اس‌اس و سپس به اداره هماهنگی برای آلمانی‌تبارها اردوگاه‌ها را ترک کرد. مأموریت نهایی وی به عنوان پزشک در لشکر پنجم زرهی اس‌اس وایکینگ بود.[۱] او به عنوان اسیر جنگی گرفته شد و در بیمارستان نظامی نگهداری شد. وی اندکی پس از پایان جنگ جهانی دوم خود را کشت.[۲]