فراوانی نسبی گونه
فراوانی نسبی گونه (به انگلیسی: Relative species abundance)، جزء تنوع زیستی است و معیاری است که نشان می‌دهد یک گونه نسبت به دیگر گونه‌ها در یک مکان یا جامعه تعریف‌شده چقدر رایج یا کمیاب است.[۳] فراوانی نسبی درصد ترکیب یک جاندار زنده از نوع خاصی نسبت به تعداد کل جانداران موجود در منطقه است.[نیازمند منبع] فراوانی گونه‌های نسبی تمایل به هماهنگی با الگوهای خاصی دارد که جزو شناخته‌شده‌ترین و مطالعه‌شده‌ترین الگوها در کلان‌بوم‌شناسی هستند. جمعیت‌های مختلف در یک جامعه در اندازه نسبی وجود دارند. این ایده به عنوان فراوانی نسبی شناخته می‌شود.
منابع
[ویرایش]- ↑ Magurran, A. E. 2004. Measuring biological diversity. Blackwell Scientific, Oxford.
- ↑ Williams, C.B. 1964. Patterns in the balance of nature and related problems in quantitative ecology. Academic Press, London.
- ↑ Hubbell, S. P. 2001. The unified neutral theory of biodiversity and biogeography. Princeton University Press, Princeton, N.J.