فرجامشناسی یهودی به معنی بررسی باور به زندگی بازپسین در میان یهودیان است.این اتفاقات شامل بازگشتن یهودیان به ارض موعود، آمدن مسیح یهودیان، زندگی پس از مرگ است.
در یهودیت روزهای آخرالزمان معمولاً «آخرین روزها» نامیده میشوند (به عبری: אחרית הימים) که این عبارت چندین بار در تنخ به کار رفتهاست. دوران مسیحایی دارای بخش مهمی در تفکر یهودی است و قسمتی از روزهای واپسین است.
منبع اصلی برای باور به روزهای واپسین تنخ یا عهد عتیق است. در پنج کتاب موسی که تورات نامیده میشود، به اینکه یهودیان قادر نخواهند بود قوانین موسی را حفظ کنند و از این رو از سرزمین موعود تبعید میشوند اشاره شدهاست. کتابهای پیامبران بنی اسرائیل نیز به مسئله روزهای واپسین اشاره کردهاست.
در منابع ربانی، ربیها پیشبینیهایی را که از عهد عتیق در آمده بود به همراه قوانین شفاهی مخلوط کردند. مهمترین کتابهای عهد عتیق در مورد روزهای آخر کتب اشعیا، جرمیا و ازکیل هستند.
بنا به آنها:
خداوند یهودیان را از اسارت بابل آزاد میکند و به یک آوارگی میفرستد.
خداوند تمامی یهودیان را به ارض موعود باز میگرداند و آنها را دوباره در آن ساکن میکند.
خداوند خانهٔ داوود و معبد اورشلیم را بازسازی میکند.
خداوند از نسل داوود فردی (مسیح) را میفرستد که یهودیان و تمامی مردم دنیا را رهبری کند و عدالت و صلح برقرار سازد.
تمامی مردم دنیا خدای اسرائیل را به عنوان تنها خدای واقعی قبول میکنند.
خداوند مردگان را زنده میکند.
خداوند یک بهشت نو و یک زمین نو میسازد.
در این زمان تاریخ دنیا کامل شده و تمامی مردم به باغ بهشت باز میگردند.
واژهٔ عبری ماشیا به ایدهٔ مسیح در باور یهودیان اشاره دارد. مسیح به معنی کسی است که انتخاب شده باشد.
مسیح یهودیان یک رهبر است که از نسل داوود بوده و بر یهودیان حکمرانی کرده و اسرائیل را متحد خواهد کرد و دوران مسیحایی صلح جهانی را پدید خواهد آورد. در دیدگاه یهودیان مسیح مقدس نبوده و بهطور قطع عیسی نیز نمیباشد و از این نظر در تقابل با مسیحیان هستند.