جولیوس رودولف اوتومار فریهر فُن مینوتُلی | |
---|---|
![]() | |
زاده | ۳۰ اوت ۱۸۰۴ برلین |
درگذشته | ۵ نوامبر ۱۸۶۰ (۵۶ سال) شیراز |
همسر(ان) | فرین ماتیلد فون روتنهان |
خویشاوندان | پدر: هاینریش منو فن مینوتلی مادر: ولفاردین فون شولنبرگ |
جولیوس رودولف اوتومار فریهر فُن مینوتُلی (زاده ۳۰ اوت ۱۸۰۴م. در برلین - درگذشته ۵ نوامبر ۱۸۶۰م. در کاروانسرای خانه زنیان، در نزدیکی شیراز، ایران) رئیس پلیس، دیپلمات، دانشمند و نویسنده پروس و همچنین یک طراح با استعداد بود.
او دومین پسر افسر نظامی و مصرشناس، هاینریش منو فن مینوتلی بود که در آن زمان از معلمان سپاه کادت برلین بود. پدرش در سال ۱۸۱۰م. به عنوان مربی شاهزاده کارل منصوب شد و در سال ۱۸۲۰م. عنوانِ بارون فون مینوتلی را دریافت کرد. مادرش ولفاردین فون شولنبرگ نیز مصرشناس بود. از آنجایی که خانوادهٔ آنها از سال ۱۸۱۰م. در کاخ سلطنتی اونتر دن لیندن زندگی میکردند، جولیوس فون مینوتولی در کودکی با کارل و ولیعهد، بعداً فردریش ویلهلم چهارم، ارتباط مستقیم داشت.
جولیوس در برلین و هایدلبرگ در رشتهٔ حقوق و کَمِرالیزم تحصیل کرد و در سال ۱۸۲۸م. یا ۱۸۳۰م. وارد خدمات اجتماعی پروس شد، او ابتدا به عنوان کارشناس ارزیابی دادگاه عالی در کوبلنتس فعالیت کرد و در آنجا کتاب خود را با عنوان "Über das römische Recht auf dem linken Rheinufer" (دربارهٔ حقوق رومی در ساحل شرقی راین؛ برلین، ۱۸۳۱) منتشر کرد. او در سال ۱۸۳۲م. با سمت مشاور دولتی به پوسن منتقل شد، و در سال ۱۸۳۹م. در پوسن به سمت رئیس پلیس و شهردار منصوب شد. در پستهایی که انجام وظیفه کرد به دلیل افشای چندین تلاش لهستانی برای قیام، در دربار پروس شهرت یافت؛ او همچنین در میان رعایای لهستانی و آلمانی پوسن به دلیل گذشت و درایت در فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی مشهور شد. وی در سال ۱۸۴۲م. نائل به کسب درجه دکترای حقوق شد و گهگاه وظایفی در وزارت کشور پروس به او سپرده شد، گرچه او بازهم به منطقه پوزنان بازگردانده شد. در نتیجهٔ یک سفر رسمی در اروپا و شمال آفریقا، او در سال ۱۸۴۳م. اثری به نام "Die neuen Straf- und Besserungssysteme" در مورد سیستمهای تنبیهی و توانبخشی جدیدی که در الجزایر، اسپانیا، پرتغال، انگلیس، فرانسه و هلند دیده بود منتشر کرد.
او در سال ۱۸۴۷م. توسط فردریش ویلهلم چهارم به عنوان رئیس پلیس برلین منصوب شد و در سال ۱۸۴۸م. به عضو درجه یک شورای حکومتی ارتقا یافت. در جریان وقایع مارس ۱۸۴۸م. او در ابتدا موفق شد، نفوذی در جهت تعدیل شورشیان برقرار کند، اما در نهایت نتوانست از بروز خشونت جلوگیری کند. او با مواضع معتدل خود، قدرتهای مرتجع را که آن زمان در حال ظهور بودند، ناراضی کرد، و در نهایت در ۲۷ ژوئن ۱۸۴۸م. از سمت خود به عنوان رئیس پلیس استعفا داد و از خدمات دولتی رها شد.
مینوتولی در سال ۱۸۳۴م. با فرین ماتیلد فون روتنهان (۱۸۱۲–۱۸۷۸) ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند شد. پس از استعفا، او و خانوادهاش به فرانکن، و احتمالاً خانه همسرش در رنتواینسدورف نقل مکان کردند، و گهگاهی نیز در بامبرگ زندگی کردند. در این مدت، او تاریخ هوهنزولرن و براندنبورگ را مطالعه کرد و همچنین موفق به انتشار خاطرات خود که در پروس ممنوع شد.
مدتی پس از استعفای خود بدون سمت بود، تا اینکه سال ۱۸۵۱م. وارد خدمات دیپلماتیک شد و سرکنسول پروس در اسپانیا و پرتغال شد. و در نوشتههای او شواهدی از انجام چندین سفر تجاری به بارسلونا، اسپانیا، پرتغال و جزایر قناری به چشم میخورد. او در سال ۱۸۵۹م. به برلین بازگشت و سال بعد مجدداً به عنوان وزیر - مقیم و سرکنسول پروس به ایران اعزام شد. او در ۵ نوامبر ۱۸۶۰م. در جریان یک سفر کاری به خلیج فارس در کاروانسرایی در نزدیکی شیراز و در شهر خانه زنیان، احتمالاً بر اثر وبا درگذشت، پیکر او در قبرستان مسیحیان ارمنی شیراز به خاک سپرده شد.
جولیوس در زمان اقامت خود در پوزن، همچون سفرهای که داشت، طرحهای متعددی از افراد، ساختمانها و رویدادها کشید، و برخی از آنها را فروخت و برخی را به فردریش ویلهلم چهارم هدیه داد. طراحی او با کشیدن این طرحها شهره شد و تا به امروز او به عنوان یک طراح نیز شناخته میشود.
در مدت اقامت خود در فرانکن، با محافل برجسته بامبرگ در زمینه علم و فرهنگ، و به ویژه تاریخ و علوم طبیعی ارتباط نزدیکی برقرار کرد، او همچنین کابینه تاریخ طبیعی (موزه طبیعی کنونی) فرانکن را تأسیس کرد و نمایشگاههای متعددی را در موزههای دیگر برگزار کرد. وی مکاتبات گستردهای از جمله با «مدلساز دربار پروس» در بامبرگ به نام کارل شروپ، گردآورنده امیل فریهر مارشالک فون اوستیم و آرشیودار پل اوسترایچر داشت.
کارل بوله، گیاهشناس برجسته، در ماه مه ۱۸۶۰م. نوعی گیاه اسطوخودوس که در جزایر قناری رشد میکند را به افتخار جولیوس به نام «اسطخودوس مینوتلی» نامگذاری کرد.
"Julius von Minutoli - In der Keimzeit der Demokratie Berliner Polizeipräsident" Berliner Polizeipräsidium (20. جولی بیس 10. اوت ۲۰۰۶)