فورد پی۷ | |
---|---|
دید کلی | |
شرکت | فورد آلمان |
نامهای دیگر | Ford Taunus P7a (1967-1968) Ford Taunus P7b (1968-1971) |
تولید | ۱۹۶۷–۱۹۷۱ |
مونتاژ | نیهل، Germany خنک، Belgium اولسان، South Korea[۱] |
بدنه و شاسی | |
کلاس | خودروی شرکتی (سگمنت ئی) |
شکل بدنه | 2-door or 4-door سدان 3-door or 5-door“Turnier” estate car 2-door coupé 2-door coach-built (Karl Deutsch cabriolet[۲] |
پیشرانه | |
موتور | |
جعبهدنده | 4-speed all-synchromesh manual with column-mounted shifter floor-mounted lever sometimes included or optional automatic transmission (26M, optional at extra cost on some others) |
ابعاد | |
فاصله بین محورها | ۲٬۷۰۵ میلیمتر (۱۰۶٫۵ اینچ) |
درازا |
|
پهنا | ۱٬۷۵۶ میلیمتر (۶۹٫۱ اینچ) |
بلندی | ۱٬۴۶۴–۱٬۴۷۸ میلیمتر (۵۷٫۶–۵۸٫۲ اینچ) |
وزن خالص | ۱٬۰۵۰–۱٬۲۳۰ کیلوگرم (۲٬۳۱۵–۲٬۷۱۲ پوند) |
گاهشمار | |
پیشین | Ford Taunus 17M P5 |
پسین | فورد گرانادا |
فورد پی۷ (انگلیسی: Ford P7) مدلی از خودروهای سایز متوسط بود که از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۱ توسط فورد آلمان تولید شد. این خودرو به صورت سدان چهار در، کوپه دو در و استیشن واگن در دسترس بود. P7 دارای طراحی «بطری کوکا» با خط سقف منحنی مشخص و گلگیرهای برآمده بود. مدل پایه از یک موتور ۱٫۷ لیتری چهار سیلندر بهره میبرد، در حالی که تریمهای بالاتر را میتوان به یک موتور ۲٫۰ لیتری چهار سیلندر یا ۲٫۳ لیتری V6 مجهز کرد. P7 به دلیل سواری راحت و فضای داخلی جادار مورد استقبال قرار گرفت، اما به اندازه مدل قبلی خود، فورد تانوس، محبوبیت نداشت. تولید P7 در سال ۱۹۷۱ به پایان رسید و فورد P7b جایگزین آن شد که دارای طراحی مربعی و طیف وسیع تری از گزینههای موتور بود.
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام OldtimerKatalogNr23
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).