فیرچایلد سی-۱۱۹ فلائینگ باکس‌کار

سی-۱۱۹ فلائینگ باکس‌کار
کاربری هواگرد ترابری نظامی
کشور سازنده ایالات متحده آمریکا
تولیدکننده فیرچایلد ایرکرفت
نخستین پرواز ۱۷ نوامبر ۱۹۴۷
معرفی‌شده در دسامبر ۱۹۴۹
بازنشستگی ۱۹۹۵ نیروی هوایی جمهوری چین (تایوان)[۱]
کاربر اصلی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا
نیروی هوایی جمهوری چین (تایوان)
ساخته‌شده ۱۹۴۹–۱۹۵۵
تعداد ساخته‌شده ۱٬۱۸۳
توسعه‌یافته از فیرچایلد سی-۸۲ پکت
گونه‌ها فیرچایلد ای‌سی-۱۱۹
توسعه‌یافته به فیرچایلد ایکس‌سی-۱۲۰ پک‌پلین

فیرچایلد سی-۱۱۹ فلائینگ باکس‌کار (انگلیسی: Fairchild C-119 Flying Boxcar) فیرچایلد سی-۱۱۹ فلائینگ باکس‌کار (با نام R4Q در نیروی دریایی و تفنگداران دریایی) یک هواپیمای ترابری نظامی آمریکایی بود که در نتیجه توسعه هواپیمای فیرچایلد سی-۸۲ پکت که در دوران جنگ جهانی دوم استفاده می‌شد، ساخته شد. این هواپیما برای حمل بار، پرسنل، برانکارد مجروحین و تجهیزات مکانیزه طراحی شده بود. همچنین برای پرتاب محموله و نیرو با چتر نجات نیز استفاده می‌شد. نخستین سی-۱۱۹ پرواز اولیه خود را در نوامبر ۱۹۴۷ انجام داد و تا زمان توقف تولید در سال ۱۹۵۵، بیش از ۱۱۰۰ فروند از آن ساخته شد.

مشخصات فنی (C-119C)

[ویرایش]
کابین خلبان یک سی-۱۱۹جی

داده‌ها از Jane's All The World's Aircraft 1951–52[۲]

ویژگی‌های عمومی

  • خدمه: ۵ (خلبان، کمک خلبان، ناوبر، اپراتور رادیو و رئیس خدمه)
  • ظرفیت: ۶۷ نیرو یا ۳۵ برانکارد یا ۲۷٬۵۰۰ پوند (۱۲٬۵۰۰ کیلوگرم) محموله[۳]
  • طول: ۸۶ فوت ۶ اینچ (۲۶٫۳۷ متر)
  • پهنای بال: ۱۰۹ فوت ۳ اینچ (۳۳٫۳۰ متر)
  • ارتفاع: ۲۶ فوت ۶ اینچ (۸٫۰۸ متر)
  • مساحت بال‌ها: ۱٬۴۴۷ فوت مربع (۱۳۴٫۴ متر مربع)
  • وزن خالی: ۳۹٬۸۰۰ پوند (۱۸٬۰۵۳ کیلوگرم)
  • وزن ناخالص: ۶۴٬۰۰۰ پوند (۲۹٬۰۳۰ کیلوگرم)
  • بیشترین وزن برخاست: ۷۴٬۰۰۰ پوند (۳۳٬۵۶۶ کیلوگرم)
  • ظرفیت سوخت: ۲٬۸۰۰ گالون آمریکایی (۲٬۳۰۰ گالون بریتانیایی؛ ۱۱٬۰۰۰ لیتر)
  • پیشرانه: ۲ عدد موتور شعاعی ۲۸ سیلندر هوا خنک پرت اند ویتنی آر-۴۳۶۰ واسپ میجور-۲۰W, ۳٬۵۰۰ اسب بخار (۲٬۶۰۰ کیلووات) در هر موتور [N ۱]
  • ملخ‌ها: چهارملخه همیلتون-استاندارد هیدروماتیک، قطر ۱۵ فوت ۰ اینچ (۴٫۵۷ متر)

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۲۸۱ مایل بر ساعت (۴۵۲ کیلومتر بر ساعت، ۲۴۴ گره) at ۱۸٬۰۰۰ فوت (۵٬۵۰۰ متر)
  • سرعت کروز: ۲۰۰ مایل بر ساعت (۳۲۰ کیلومتر بر ساعت، ۱۷۰ گره) (۷۰٪ توان اسمی معمولی)[۳]
  • سرعت واماندگی: ۱۰۲ مایل بر ساعت (۱۶۴ کیلومتر بر ساعت، ۸۹ گره)
  • بُرد: ۱٬۷۷۰ مایل (۲٬۸۵۰ کیلومتر، ۱٬۵۴۰ مایل دریایی) با ۵٬۵۰۰ پوند (۲٬۵۰۰ کیلوگرم) محموله
  • حداکثر ارتفاع: ۲۳٬۹۰۰ فوت (۷٬۳۰۰ متر)
  • نرخ صعود: ۱٬۰۱۰ فوت بر دقیقه (۵٫۱ متر بر ثانیه)
  • Take-off run to 50 ft (15 m): ۲٬۳۰۰ فوت (۷۰۰ متر)
  • Landing run from 50 ft (15 m): ۱٬۸۹۰ فوت (۵۸۰ متر)

جستارهای وابسته

[ویرایش]

توسعه مرتبط

هواگردهای با عملکرد، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه

فهرست‌های مرتبط

یادداشت

[ویرایش]
  1. ↑ C-119F و R4Q-2 دارای موتورهای R3350-85-30WA، R3350-89-36W یا R3350-89A-36W بودند.[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Fairchild C-119 Flying Boxcar." globalsecurity.org. Retrieved: 19 May 2011.
  2. ↑ Bridgman 1951, p. 238c–239c.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Bridgman 1956, pp. 278–279.
  4. ↑ C-119F/R4Q-2 Flight Handbook T.O. 1C-119F-1, 1 August 1956.

کتابشناسی

[ویرایش]
  • Bridgman, Leonard. Jane's All The World's Aircraft 1951–52. London: Sampson Low, Marston & Company, Ltd., 1951.
  • Bridgman, Leonard. Jane's All The World's Aircraft 1956–57. New York: The McGraw-Hill Book Company, Inc., 1956.
  • Grandolini, Albert. "French 'Packets': Fairchild C-119 Boxcars in French Indochina". Air Enthusiast, Volume 66, November/December 1996, pp. 52–60. ISSN 0143-5450.
  • Lloyd, Alwyn T. Fairchild C-82 Packet and C-119 Flyng Boxcars. Hinkley, UK: Midland Counties, 2005. شابک ‎۱−۸۵۷۸۰−۲۰۱−۲.
  • Swanborough, F.G. and Peter M. Bowers. United States Military Aircraft since 1909. London: Putnam, 1963.
  • United States Air Force Museum Guidebook. Wright-Patterson AFB, Ohio: Air Force Museum Foundation. 1975.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فیرچایلد سی-۱۱۹ فلائینگ باکس‌کار موجود است.