فیوز (مواد منفجره)
در مواد منفجره، ابزار آتش‌بازی یا مهمات نظامی، فیوز بخشی از دستگاه است که فرایند انفجار را آغاز می‌کند. در کاربرد عمومی، از این کلمه به‌صورت کلی استفاده می‌شود. با این حال، در بررسی ریزبینانه (به ویژه در زمینهٔ نظامی)، اصطلاح فیوز یک وسیله سادهٔ آغازگر انفجار را توصیف می‌کند، مانند سیم روی یک فشفشه یا یک دستگاه احتراق پیچیده‌تر که دارای اجزای مکانیکی یا الکترونیکی است، مانند فیوز مجاورتی برای گلوله توپخانه M107، فیوز مغناطیسی یا صوتی روی مین دریایی، فیوز نارنجک‌دار فنری،[۱] چاشنی مدادی یا دستگاه ضد جابجایی، استفاده می‌شود.[۲]
تاریخچه
[ویرایش]
شواهد مستند نشان می‌دهند که فیوزها برای اولین بار توسط چینی‌های سلسلهٔ سونگ بین قرن‌های دهم و دوازدهم مورد استفاده قرار گرفتند. پس از اختراع باروت توسط چینی‌ها، آنها شروع به بهره از خواص انفجاری آن برای استفاده در فناوری نظامی کردند. تا سال ۱۰۴۴ از باروت در نارنجک‌های ساده، بمب‌ها و شعله‌افکن‌ها استفاده می‌کردند.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ "Grenade fuze - Patent 4063514". Freepatentsonline.com. 1977-12-20. Retrieved 2013-09-14.
- ↑ "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2009-03-19. Retrieved 2008-08-03.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link) - ↑ (Crocker 2002)