قطب (درویش)
قطب که در لغت به معنی 'محور'، 'محوری" است.[۱] همچنین می‌تواند یک اصطلاح فضایی باشد یا اینکه اشاره‌ای به یک نماد معنوی داشته باشد.[۲] در تصوف قطب نمادی از یک انسان کامل است که سلسه مراتب مقدس را هدایت می‌کند.[۳] قطب رهبری معنوی صوفیان است و از دید پیروانش ارتباط الهی دارد و معارفی که به وی الهام می‌شود را منتقل می‌کند در هر دوره‌ای یک قطب معصوم وجود دارد که مورد اعتماد پیروانش هست و تنها صوفیان او را می‌شناسند.
"
منابع
[ویرایش]- ↑ Esposito, John L. (2003). The Oxford dictionary of Islam. New York: Oxford University Press, Inc.
- ↑ Hobson, J. Peter (2001). The Concise Encyclopaedia of Islam. London, England: Stacey International & Cyril Glasse. p. 374.
- ↑ Sult̤ān Mohammad Najib-ur-Rehman. Sultan Bahoo: The Life and Teachings. Sultan-ul-Faqr Publications. ISBN 978-9-699-79518-3.
 | این یک مقالهٔ خرد دربارهٔ تصوف است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
