لاتین باستان | |
---|---|
لاتین پیشین، لاتین کهن | |
Prisca Latinitas | |
زبان بومی در | لاتیوم، سپس پادشاهی و جمهوری روم |
منطقه | ایتالیا |
قومیت | لاتینها، رومیها |
دوره | در سده یکم پیش از میلاد به لاتین کلاسیک تبدیل شد |
هندواروپایی
| |
الفبای لاتین | |
وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در | رم |
تنظیمشده توسط | مکاتب دستور و بلاغت روم |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | هیچ کدام (mis ) |
فهرست لینگوییست | qbb |
گلاتولوگ | oldl1238 [۱] |
گستره جمهوری روم در سده دوم پیش از میلاد | |
لاتین باستان (Prisca Latinitas)، که همچنین به لاتین پیشین یا لاتین کهن نیز معروف است، دورهای از زبان لاتین بود که تا پیش از سال ۷۵ قبل از میلاد، یعنی پیش از دوره لاتین کلاسیک، رواج داشت.[۲] در لاتین نوین و امروزی، این زبان به جای vetus Latina («لاتین باستان»)، به صورت prisca Latinitas («لاتین کهن») نامیده میشود، زیرا vetus Latina برای اشاره به مجموعهای از متون کتاب مقدس که به لاتین پسین نوشته شدهاند، استفاده میشود. این زبان از زبان نیاایتالی ریشه گرفتهاست.
{{cite book}}
: Invalid |display-editors=4
(help)
منابع کتابخانهای دربارۀ Old Latin |