دادههای بالینی | |
---|---|
نامهای دیگر | ABT-378 |
AHFS/Drugs.com | International Drug Names |
مدلاین پلاس | a602015 |
دادهها | |
روش مصرف دارو | خوراکی |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی | |
دادههای فارماکوکینتیک | |
زیست فراهمی | ناشناخته |
پیوند پروتئینی | ۹۸-۹۹٪ |
متابولیسم | کبد |
نیمهعمر حذف | ۵ تا ۶ ساعت |
دفع | عمدتا مدفوع |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
دراگبنک | |
کماسپایدر | |
UNII | |
KEGG | |
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.281.362 |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C37H48N4O5 |
جرم مولی | ۶۲۸٫۸۱۴ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
| |
(صحتسنجی) |
لوپیناویر (انگلیسی: Lopinavir) یک داروی ضد رتروویروسی از دسته مهارکنندههای پروتئاز است. این دارو در برابر عفونتهای ایدز به عنوان یک دوز ثابت با یک مهارکننده دیگر پروتئاز به نام ریتوناویر (لوپیناویر/ریتوناویر) به کار میرود.[۱]
این دارو در سال ۱۹۹۵ ثبت شد و در سال ۲۰۰۰ برای کاربرد پزشکی تأیید شد[۲]
عوارض جانبی، تداخلها و موارد منع مصرف تنها در ترکیب دارویی لوپیناویر/ریتوناویر ارزیابی شده است.
لوپیناویر بهشدت به پروتئینهای پلاسما (۹۸ تا ۹۹ درصد) متصل میشود.[۳]
گزارشها در مورد نفوذ لوپیناویر به مایع مغزی-نخاعی (CSF) متناقض است. گزارشها نشان میدهد که لوپیناویر در CSF قابل تشخیص نیست. با این حال، مطالعه نمونههای پلاسمای CSF از ۲۶ بیمار دریافتکننده لوپیناویر/ریتوناویر، سطح لوپیناویر CSF را بالاتر از IC50 در ۷۷ درصد نمونهها نشان داد.[۴]