لیگامان دور دندانی
| لیگامان دور دندانی | |
|---|---|
 بافت‌های پریودنتیوم که با هم ترکیب شده و گروهی فعال و پویا از بافت‌ها را تشکیل می‌دهند. | |
| شناسه‌ها | |
| MeSH | D010513 |
| TA2 | 1611 |
| FMA | 56665 |
لیگامان دور دندانی یا لیگامان پریودنتال که معمولاً به اختصار PDL نامیده می‌شود، گروهی از رشته‌های بافت همبند تخصصی هستند که اساساً دندان را به استخوان آلوئولی که دندان درون آن قرار دارد متصل می‌کنند.[۱] این لیگامان از یک سو به سمنتوم ریشه و از سوی دیگر به استخوان آلوئولی متصل می‌شود.
ساختار
[ویرایش]لیگامان دور دندانی از الیاف اصلی، بافت همبند سست، سلول‌های بلاست و کلاست، فیبرهای اکسیتالان و بقایای سلولی مالاسز تشکیل شده است.[۲]
عملکرد
[ویرایش]لیگامان دور دندانی دارای عملکردهای حمایتی، حسی، تغذیه‌ای و بازسازی است.[۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Wolf HF, Rateitschak KH (2005). Periodontology. Thieme. pp. 12–. ISBN 978-0-86577-902-0. Retrieved 21 June 2011.
- ↑ ". Principal fibers of the periodontal ligament". University of Pennsylvania and Temple University. Archived from the original on 20 June 2012.
It is the different composition of collagens which give various ECM functions and abilities. There is a mixture of thick and thin fibres in the PDL. It is important to note that, in reality, the fibres are not as defined as these classifications.
- ↑ "Periodontal ligament". University of Pennsylvania and Temple University. Archived from the original on 16 June 2010.
