مؤید فی‌الدین شیرازی
هبةالله بن حسین شیرازی با کنیهٔ ابونصر، شهرت‌یافته با لقبِ مؤید فی‌الدین (۱۰۰۰–۱۰۷۷) عالِم فاطمی ایرانی در سدهٔ پنجم هجری بود که دیدگاه‌ها و جَدَل‌های فاطمیان را به شعر عربی درآورد و در سه کتاب جای داد.[۱]
زندگانی
[ویرایش]موید فی الدین شیرازی، یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های دعوت دینی و سیاسی اسماعیلی در دوره فاطمیان بوده است. در اوج قدرت فاطمیان در طی قرن پنجم/ یازدهم بیشتر عمر خود را در خدمت خلیفه و امام اسماعیلی مستنصر بالله به عنوان داعی در منصب‌های مختلف اداری، سیاسی، نظامی و دینی گذرانید و سرانجام به بالاترین مقام در دعوت اسماعیلی یعنی مرتبه داعی الدعاتی رسید.
تالیفات
[ویرایش]از میان نوشته‌های موید، سیره او به ویژه دارای اهمیتی تاریخی است.
منابع
[ویرایش]- ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۱۸۰.
- ویکی‌پدیا انگلیسی
- خاطرات یک مأموریت: سیره دانشمند، سیاستمدار و شاعر اسماعیلی موید فی‌الدین شیرازی
نویسنده: کلم - ورنا، مترجم: بدره‌ای - فریدون، محل نشر: تهران، تاریخ نشر: ۱۳۸۳/۰۷/۱۵، شابک: ۹۶۴-۳۲۱-۲۲۶-۲
.jpg)
