گونههای بسیاری از ماهیها به عنوان خوراک مصرف میشوند و این مطلب در همهٔ دینها پذیرفته شدهاست. منظور از ماهی، اشاره به انواع حلزون صدفدار، نرمتنان، سختپوستان و خارپوستان است. در زبان فارسی عبارت متفاوتی برای ماهی به عنوان خوراک و ماهی به عنوان یک جانور وجود ندارد اما در برخی زبانها مانند اسپانیایی این تفاوت وجود دارد. منظور از خوراک دریایی نیز هرگونه ماهی است که از اقیانوس، دریا یا هرگونه زندگی آبی دیگر صید میشود.
از نظر شیعه خوردن میگو حلال است اما دیگر موجودات آبزی، تنها درصورت داشتن این دو شرط حلال هستند:
اول، ظاهر آنها به شکل ماهی باشد.
دوم، بهطور طبیعی روی بدنشان پولک داشته باشد؛ پس اگر در هنگام صید بترسند و پولکشان بریزد آسیبی به حلال بودن آنها نمیزند؛ بنابراین اگر موجودی آبزی (به جز میگو)، ظاهرش به شکل شناخته شده ماهی نبود، خوردن گوشتش حرام خواهد بود؛ مثل هشت پا، یا اگر شکل آن به مانند ماهی بود؛ ولی پولک نداشت باز هم خوردن آن حرام میباشد؛ مانند کوسه و دلفین که ظاهری به مانند ماهی دارند اما پوست آنها فاقد پولک است.[۳]