متروی واشینگتن | |||
---|---|---|---|
اطلاعات | |||
مکان | واشینگتن، دی.سی. | ||
نوعی ترابری | قطارشهری | ||
تعداد خطوط | ۷ | ||
تعداد ایستگاهها | ۹۱ | ||
مسافران روزانه | ۷۱۲٬۸۴۳ (مه ۲۰۱۵, هفتهای)[۱] | ||
مسافران سالانه | ۲۰۹ میلیون (2013, approx.)[۲] | ||
مدیر اجرایی | Paul Wiedefeld[۳] | ||
مرکز فرماندهی | 600 5th St NW واشینگتن، دی.سی. ۲۰۰۰۱ | ||
وبگاه | www.wmata.com | ||
اداره | |||
آغاز بهرهبرداری | ۲۷ مارس ۱۹۷۶ | ||
ادارهکننده(ها) | Washington Metropolitan Area Transit Authority (WMATA) | ||
تعداد قطارها | 1,126 railcars | ||
طول قطار | ۶ یا ۸ cars | ||
سرفاصله زمانی | 6 mins peak; 12–20 mins offpeak | ||
فنی | |||
طول سیستم | ۱۱۷ مایل (۱۸۸ کیلومتر) | ||
تعداد ریلها | ۲ | ||
اندازه ریل | 4 ft 8 1⁄4 in (۱٬۴۲۹ mm)[۴] | ||
سیستم برق | Third rail 750 ولت جریان مستقیم | ||
|
متروی واشینگتن (به انگلیسی: Wasington Metro) قطار شهری شهر واشینگتن دی.سی. است که در سال ۱۹۷۶ میلادی تأسیس گردید.
این قطار شهری ۷ خط دارد، و دارای ۹۱ ایستگاه به طول ۱۸۸ کیلومتر است.[۲]
نام | راهاندازی | ایستگاهها | طول | |
---|---|---|---|---|
مایل | کیلومتر | |||
خط Red | ۱۹۷۶ | ۲۷ | ۳۱٫۹ | ۵۱٫۳ |
خط Blue | ۱۹۷۷ | ۲۷ | ۳۰٫۳ | ۴۸٫۸ |
خط Orange | ۱۹۷۸ | ۲۶ | ۲۶٫۴ | ۴۲٫۵ |
خط Yellow | ۱۹۸۳ | ۱۷ | ۱۵٫۰۷ | ۲۴٫۲۵ |
خط Green | ۱۹۹۱ | ۲۱ | ۲۳٫۰۴ | ۳۷٫۰۸ |
خط Silver | ۲۰۱۴ | ۲۸ | ۲۹٫۶ | ۴۷٫۶ |