مجید کیانی | |
---|---|
نام تولد | سید عبدالمجید کیانی هندی |
زاده | ۱ مهر ۱۳۲۰ (۸۳ سال)تهران |
ژانر | موسیقی ایرانی |
ساز(ها) | سنتور |
همکاریهای مرتبط | مدیریت گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبا ۱۳۷۹–۱۳۷۳ تدریس درس ردیف موسیقی ایران در دانشگاه تهران مدیریت مرکز حفظ و پژوهش موسیقی ایران رئیس گروه موسیقی فرهنگستان هنر |
نوع صوت | زخمه ای _ زهی |
شاگرد(ان) | پشنگ کامکار امین موسوی |
آلبوم پرآوازه | ترجیع بند _ کارگاه نمایش _ چاووش ۱۱ _ اجرای ردیف میرزاعبدالله _ ضربی های حبیب سماعی |
جایزه(ها) | نخستین منتخب نشان ملی هنر ایران نشان فرهنگ و هنر (درجه یکم) |
وبگاه |
سید عبدالمجید کیانی هندی (زادهٔ ۱ مهر ۱۳۲۰، تهران)، مدرس موسیقی ایرانی، نوازندهٔ سنتور و از چهرههای ماندگار است. کتاب او با عنوان شناخت هنر موسیقی: سماع ردیف، شامل ۱۸ دفتر در سی و پنجمین دوره کتاب سال، شایسته تقدیر دانسته شد.[۱][۲]
او ردیف سنتور ابوالحسن صبا و قطعات علینقی وزیری و روحالله خالقی را به مدت چهارسال در هنرستان آزاد موسیقی نزد منوچهر صادقی و محمد حیدری فراگرفت. سپس در دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران قسمتی از ردیف میرزاعبدالله را نزد داریوش صفوت و نورعلی خان برومند آموخت و برای مدت چهار سال دیگر نزد برومند بقیه ردیف میرزاعبدالله و همچنین شیوه سنتورنوازی حبیب سماعی را فراگرفت.
پس از آن مدت ۲ سال نزد عبدالله دوامی برای آموختن ردیف آوازی و همچنین چگونگی اجرای موسیقی ایرانی تحصیل کرد. سپس به مدت ۳ سال در دانشگاه سوربن پاریس نزد تران وانکه و ادیت وبر در رشته اتنوموزیکولوژی تحصیل نمود. او در سال ۱۳۵۸ درست در زمانی که بیشتر هنرمندان موسیقی به دلیل تنگناهای ایجاد شده در فضای بعد از انقلاب از کشور خارج میشدند و در حالی که از سوی دولت فرانسه اقامت و بورس تحصیلی دریافت کرده بود همراه با اعضای خانوادهاش به ایران بازگشت.[۳][۴] ایشان در همان سال در گروه موسیقی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران به تدریس و تحقیق در زمینهٔ موسیقی ایران مشغول شدند و ثمرهٔ آن تألیف و ضبط هفت دستگاه موسیقی ایرانی، گذری در شیوهٔ سنتور نوازی حبیب سماعی و ضربیهای آن است.
کیانی در بهمن ۱۳۸۳، در مراسم اختتامیهٔ بیستمین جشنوارهٔ موسیقی فجر، مورد تقدیر قرار گرفت.[۵]
کیانی در پیشگفتار این کتاب چنین نوشتهاست:
این کتاب دارای سه بخش است؛ بخش اوّل دربارهٔ موسیقی دستگاهی (ردیف)، و شامل نُه فصل است؛ فصل اوّل دربارهٔ شیوههای اجرایی موسیقی کنونی ایران و تفکیک آنها است و فصل دوّم شرح محورهای اساسی موسیقی سنتی (ردیف) است. و بخش سوّم شامل توضیحات و فهرستها است.
کتاب هفت دستگاه موسیقی ایران نخستین بار در سال ۱۳۶۸ توسط مؤسسه فرهنگی هنری سرو ستاه منتشر شد. چاپ دوم این کتاب به همراه ۶ نوار کاست از اجرای ردیف میرزا عبدالله، با سنتور مجید کیانی، در سال ۱۳۷۱ توسط مؤلف با همکاری ایران صدا منتشر شد. این اثر در سال ۱۳۹۳ پس از سالها وقفه و نایابی، از سوی انتشارات سوره مهر به چاپ رسید و در سال ۱۳۹۷ نیز تجدید چاپ شد.
این کتاب در اسفند ۱۳۹۵ در دو جلد توسط مؤسسهٔ سرو ستاه به انتشار رسید، جلد اول مشتمل بر ۱۸ دفتر است که به ارتباط موسیقی (ردیف) با دیگر هنرها نظیر معماری، خطاطی و شعر میپردازد، جلد دوّم نیز با کمی تغیر به ادامهٔ مبحث موسیقی (ردیف) میپردازد.[۲]