محمود نامجوی

محمود نامجوی
نامجوی در دههٔ ۱۳۳۰
اطلاعات شخصی
ملیتایرانی
زاده۳۰ شهریور ۱۲۹۷
محلهٔ استادسرا، رشت
درگذشته۳۰ دی ۱۳۶۸ (۷۱ سال)
بیمارستان مهر، تهران
ورزشی
کشورایران
ورزشوزنه‌برداری
سابقه مدال
به نمایندگی از  ایران
بازی‌های المپیک
مدال نقره – جایگاه دوم هلسینکی ۱۹۵۲ ۵۶ ک‌گ
مدال برنز – جایگاه سوم ملبورن ۱۹۵۶ ۵۶ ک‌گ
قهرمانی جهان
مدال طلا – جایگاه اول اسخیفنینگن ۱۹۴۹ ۵۶ ک‌گ
مدال طلا – جایگاه اول پاریس ۱۹۵۰ ۵۶ ک‌گ
مدال طلا – جایگاه اول میلان ۱۹۵۱ ۵۶ ک‌گ
مدال نقره – جایگاه دوم وین ۱۹۵۴ ۵۶ ک‌گ
مدال برنز – جایگاه سوم مونیخ ۱۹۵۵ ۵۶ ک‌گ
مدال برنز – جایگاه سوم تهران ۱۹۵۷ ۵۶ ک‌گ
بازی‌های آسیایی
مدال طلا – جایگاه اول دهلی نو ۱۹۵۱ ۵۶ ک‌گ
مدال نقره – جایگاه دوم توکیو ۱۹۵۸ ۵۶ ک‌گ
قهرمانی کشور
مدال طلا – جایگاه اول تهران ۱۳۲۳ ۶۰ ک‌گ
مدال طلا – جایگاه اول تهران ۱۳۲۴ ۶۰ ک‌گ
مدال طلا – جایگاه اول تهران ۱۳۲۵ ۶۰ ک‌گ
مدال طلا – جایگاه اول تهران ۱۳۲۶ ۶۰ ک‌گ
مدال طلا – جایگاه اول تهران ۱۳۲۷ ۶۰ ک‌گ

محمود نامجوی (۳۰ شهریور ۱۲۹۷ – ۳۰ دی ۱۳۶۸) وزنه‌بردار ایرانی بود. وی با کسب سه مدال طلا، یک مدال نقره و دو مدال برنز در قهرمانی‌های وزنه‌برداری جهان و همچنین یک نشان نقره و یک برنز بازی‌های المپیک و یک نشان طلا و یک برنز بازی‌های آسیایی یکی از وزنه‌برداران پرافتخار ایران می‌باشد. او همچنین دارای عناوین قهرمانی ایران در رشته‌های ورزشیِ کُشتی و زیبایی اندام بود. نام او به عنوان نخستین ایرانی دارندهٔ نشان طلای جهان در ورزش حرفه‌ای به ثبت رسیده است.[نیازمند منبع]

زندگی‌نامه

[ویرایش]
محمود نامجوی روی سکوی دوم بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو

محمود نامجوی در سال ۱۲۹۷ خورشیدی در محلهٔ استادسرای رشت به دنیا آمد. پدرش مشهدی تقی به کار تجارت اشتغال داشت. او علاوه بر وزنه‌برداری در ورزش زورخانه‌ای، ژیمناستیک، بدن‌سازی و کشتی نیز فعالیت داشت و در ۱۸ سالگی عنوان قهرمانی کشور در رشتهٔ کشتی را به دست آورد.

نامجوی نخستین مدال طلای جهانی وزنه‌برداری را در قهرمانی جهان لاهه ۱۹۴۹ برای ورزش ایران به ارمغان آورد و در بازی‌های آسیایی دهلی نو ۱۹۵۱ نخستین وزنه‌بردار آسیایی شد که توانست رکورد جهانی را ترقی دهد. از شگفتی‌های نامجوی کسب مدال در مسابقات قهرمانی جهان، در سن ۳۸ سالگی بود.

محمود نامجوی سرانجام در ۳۰ دی ۱۳۶۸ در بیمارستان مهر تهران بر اثر عوارض ناشی از تمرین های سنگین ورزشی و کهولت سن درگذشت و در قطعهٔ ۲۲ بهشت زهرا تهران به خاک سپرده شد. از او چهار دختر و یک پسر به جا مانده است.

تندیس او در خیابان نامجوی رشت، روبروی دانشکدهٔ علوم پایهٔ دانشگاه گیلان نصب شده است.

عناوین

[ویرایش]

عناوین قهرمانی وی از سال ۱۹۴۷ قاهره تا ۱۹۵۸ توکیو بدون در نظر گرفتن مدال‌هایش در رویدادهای داخلی و خارجی به شرح زیر می‌باشد:

  1. طلای قاهره ۱۹۴۷
  2. پنجم المپیک ۱۹۴۸ لندن
  3. طلای جهانی ۱۹۴۹ لاهه
  4. طلای جهانی ۱۹۵۰ پاریس
  5. طلای جهانی ۱۹۵۱ میلان
  6. طلای آسیایی ۱۹۵۱ دهلی
  7. نقره المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی
  8. نقره جهانی ۱۹۵۴ وین
  9. برنز جهانی ۱۹۵۵ مونیخ
  10. برنز المپیک ۱۹۵۶ ملبورن
  11. برنز جهانی ۱۹۵۷ تهران
  12. نقره آسیایی ۱۹۵۷ تهران
  13. نقره بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو

منابع

[ویرایش]
آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.