مدار مخابراتی (انگلیسی: Telecommunication circuit) می‌تواند هر رشته، هادی یا هر مجرای دیگری باشد که اطلاعات توسط آن منتقل می‌شود.
مدار اختصاصی، مدار خصوصی یا خطوط استیجاری، رشته خطی است که تنها به یک کاربرد اختصاص می‌یابد. در واقع این یک سیگنال آنالوگ بوده و معمولاً در ایستگاه‌های رادیویی برای کنترل از راه دور واحد یا لینک استودیوی فرستنده مورد استفاده قرار می‌گیرد. به تدریج خطوط دیجیتال شدند و برای مصارف خصوصی شبکه‌های رایانه‌ای مورد استفاده قرار گرفتند.
مدار سوئیچ برعکس مدار اختصاصی است. در مدار سوئیچ قابلیت اتصال به مسیرهای متفاوت میسر است. شبکه دیجیتالی خدمات یکپارچه و سرویس سادهٔ قدیمی تلفن نمونه‌هایی از مدار سوئیچ‌اند. در این مدارها امکان برقراری ارتباط با شماره‌های دیگر وجود دارد.
در خطوط دیجیتال، می‌توان یک مدار مجازی برای اهداف دیگری در حین اشتراک گذاری یک مدار مفرد فیزیکی به وجود آورد.
مدار مخابراتی ممکن است به اشکال زیر تعریف شود: