مستر بانگل

مستر بانگل
اجرای مستر بانگل در لس آنجلس، سال ۲۰۲۰
اجرای مستر بانگل در لس آنجلس، سال ۲۰۲۰
اطلاعات پس‌زمینه
خاستگاهاورکا، کالیفرنیا، ایالات متحده
ژانر
سال‌های فعالیت
  • ۲۰۰۰–۱۹۸۵
  • ۲۰۱۹–اکنون
ناشر(ان)
اعضا
اعضای پیشین
وبگاه

مستر بانگل (به انگلیسی: Mr. Bungle) یک گروه راک تجربی آمریکایی است که در سال ۱۹۸۵ در اورکا، کالیفرنیا تشکیل شد. این گروه که در طول زندگی حرفه‌ای خود تجسم‌های زیادی را پشت سر گذاشته است، بیشتر به خاطر دورهٔ راک تجربی خود شناخته شده است. در طول این مدت، سبک بسیار التقاطی را توسعه داد، و در چندین ژانر موسیقی، اغلب در طول یک‌آهنگ، از جمله هوی متال، جاز آوانگارد، اسکا، دیسکو، و فانک، چرخه‌رانی کرد که با سبک خوانندگی چندمنظورهٔ مایک پاتن، خوانندهٔ اصلی، بیشتر تقویت شد.[۱][۲] در این دوره همچنین گروه از ساختارها و نمونه‌برداری آهنگ غیر متعارف؛ نواختن طیف وسیعی از سازها؛ پوشیدن ماسک، لباس‌های سرپوشیده و سایر لباس‌ها؛ و اجرای مجموعه‌ای متنوع از آهنگ‌های کاور در طول اجراهای زنده استفاده کرد.

گروه در زمانی که اعضا در دبیرستان بودند به عنوان یک پروژه دث متال تأسیس شد. این نام برگرفته از شخصیتی در فیلم آموزشی کودکان ۱۹۶۰، مسئولیت آغاز: آداب ناهار، همان‌طور که در برنامهٔ ویژهٔ اچ‌بی‌او در سال ۱۹۸۱ نمایش هرمان نمایش داده شد.[۳] مستر بانگل چهار نوار دمو را در اواسط تا اواخر دههٔ ۱۹۸۰ منتشر کرد. پس از موفقیت پاتن به عنوان رهبر گروه فیث نو مور، گروه در سال ۱۹۹۰ با وارنر رکوردز قرارداد امضا کرد و بین سال‌های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۹ سه آلبوم استودیویی به سبک تجربی و التقاطی که به آن معروف شد، منتشر کرد. این گروه در سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ برای حمایت از آلبوم سوم خود تور برگزار کرد، پیش از آن که در یک وقفهٔ نامعلوم که در سال ۲۰۰۴ به عنوان انحلال تأیید شد، قرار گیرد.[۴] این گروه در فوریه ۲۰۲۰ به عنوان یک گروه ترش متال برای مجموعه‌ای از برنامه‌ها متحد شد تا آلبوم دموی خود را در سال ۱۹۸۶ به نام خشم خشمگین خرگوش عید پاک با نوازندهٔ گروه انترکس، اسکات ایان و نوازندهٔ درام سابق گروه اسلیر، دیو لومباردو اجرا کند.[۵] سپس گروه به استودیو بازگشت تا دمو را به عنوان یک آلبوم حرفه‌ای که در اکتبر همان سال منتشر شد، دوباره ضبط کند.

مستر بانگل تغییرات زیادی در ترکیب خود داشته است، با پاتن، نوازندهٔ گیتار تری اسپرونس، و نوازندهٔ بیس ترور دان تنها اعضای ثابت هستند. این گروه در دوران تصدی خود با برادران وارنر در سان فرانسیسکو مستقر بود.[۶][۷][۸] در طول مدت زیادی از وجود گروه، در یک مشاجره عمومی با گروه رد هات چیلی پپرز، به ویژه بین پاتن و خوانندهٔ چیلی پپرز، آنتونی کیدیس بود.[۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳]

سبک و تأثیر

[ویرایش]

به گزارش مجلهٔ اینترنتی پرتقال‌های نامرئی، مستر بانگل «جهان پیچیدهٔ خود را پرورش دادند که بخش‌های آن، هم رژیم و هم بی‌نظمی را در بر می‌گرفت، با چشم‌اندازی فزاینده و بررسی دقیق‌تر، هیبت را برانگیخت».[۱۴] در ابتدا یک گروه دث متال، و بعداً یک گروه ترش متال،[۱۵] مستر بانگل سبک خود را در دههٔ ۹۰ به یک صدای فانک متال تغییر داد[۱۶] که تأثیر اسکا، دیسکو و جاز آوانگارد را نشان داد. در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۲۱، اسپرونس ادعا کرد که «هیچ زمانی در وجود مستر بانگل نبود که یک گروه متال نباشد. همیشه در جایی متال وجود داشت و وقتی به «متال» فکر می‌کنیم؛ متال فقط ریف و درام نیست که مانند یک ماشین می‌نوازد؛ این یک روان‌شناسی کامل است. روان‌شناسی متال وجود دارد، حتی در آن دورهٔ متال فانک؛ این همه جا هست.»[۱۷]

سی‌بی‌اس نیوز می‌گوید که موسیقی گروه «ترکیبی آنارشیک از متال، اسکا، جاز آوانگارد، پانک و موسیقی متن است».[۱۸] روزنامهٔ سیدنی مورنینگ هرالد، مستر بانگل را «راک‌های تجربی» توصیف کرد.[۱۹] آل‌موزیک گروه را «رادیکال‌های راک آزاد» توصیف کرد و گفت که «صدا و رویکرد مستر بانگل ترکیبی منحصر به فرد از تجربی، انتزاعی و پوچ است». پیشگامان آوانگارد متال،[۲۰] گروه نیز توسط مجله‌های دیجیتال کرنگ![۲۱] و The Quietus,[۲۲] به عنوان آلترناتیو متال طبقه‌بندی شد.

قبل از انتشار اولین آلبوم خود در سال ۱۹۹۱، روزنامهٔ لس آنجلس تایمز اظهار داشت که گروه «موسیقی عجیب و غریب اجرا می‌کند که یکی از منتقدان، آن را به عنوان جاز از نوع باگز بانی توصیف کرده است.» مجلهٔ ورایتی در سال ۲۰۰۰ از این گروه به عنوان «شوخی‌های منطقهٔ خلیج زاپا» نام برد.[۲۳] گرگ پراتو از آل‌موزیک، موسیقی مستر بانگل را «ترکیبی منحصر به فرد از تجربی، انتزاعی و پوچ» توصیف کرد، در حالی که پاتریک مک دونالد از روزنامهٔ سیاتل تایمز موسیقی آنها را «خشن، رنده شده، بدون ساختار، انفجاری، جیر جیر، سریع، آهسته، وهم انگیز و به طرز عجیبی متقاعدکننده» توصیف کرد. ویژگی‌های متمایز موسیقی استفاده از سازهای مختلف متعدد، آوازهای غیرمعمول و استفاده از فرمت‌های آهنگ غیرقابل پیش‌بینی همراه با تعدادی از ژانرهای مختلف موسیقی بود. گرگ پراتو اظهار داشت که آنها «ممکن است امروز بااستعدادترین سازهای راک باشند، زیرا آنها بدون زحمت از ژانرهای موسیقی رد می‌شوند، در حالی که مایک پاتن نشان می‌دهد که چرا بسیاری او را بهترین خوانندهٔ راک می‌دانند.» همه موافق نبوده‌اند، یکی از منتقدان گروه را «مضحک‌آمیزترین قطعهٔ کله پاچه‌ای که تا به حال از کف یک کشتارگاه خراشیده شده است» می‌داند. جفری هیمز، روزنامه‌نگار، از گروه با بیان اینکه «آوازها آنقدر عمیق در موسیقی غوطه‌ور شده‌اند که کلمات تقریباً غیرقابل کشف هستند» انتقاد کرد و این موسیقی را به‌عنوان «مونتاژ شنیداری به جای آهنگ توصیف کرد، زیرا بخش‌های کوتاه فوران می‌کنند و ناگهان ناپدید می‌شوند، با قطعه دیگری با ارتباط کمی با آنچه قبل از آن بود جایگزین می‌شود.»

مستر بانگل اغلب سازهای نامتعارف از جمله زنبورک، سیمبالوم، زیلوفون، گلوکن‌اشپیل، اکارینا، بونگو و بلوک‌های چوبی را در موسیقی خود می‌گنجاند.[۲۴] روزنامه‌نگار جان سربا اظهار داشت که سازهای گروه «به نوعی شبیه جاز مستی بود که با آکاردئون‌های ایتالیایی و گاه به گاه راهپیمایی باواریا، پاور کورد، یا سر و صدای بازخورد پرتاب می‌شد.» آواز مایک پاتن اغلب از تکنیک‌های گسترده‌ای مانند دث متال، رپ، جیغ زدن، غرغر کردن، یا زمزمه کردن استفاده می‌کرد. تنظیم آهنگ‌های آن‌ها نیز خاص بود، اغلب فاقد قالب آهنگ ساختارمند و چرخش در ژانرهای مختلف، از ملودی‌های آهسته تا ترش متال. جان پارلس، روزنامه‌نگار نیویورک تایمز، موسیقی گروه را به‌عنوان «جهش از سرعت به تمپو، کلید به کلید، سبک به سبک، همه بدون هشدار» توصیف کرد.[۲۵] به‌طور مشابه، منتقد پاتریک مک‌دونالد اظهار داشت: «در میان سر و صدایی که به سختی دنبال می‌شود و غیرقابل کشف است، یک تکنوازی نسبتاً معمولی و بدبوی ارگ جاز ناگهان وارد صحنه می‌شود».

اکثر موسیقی و اشعار گروه توسط پاتن، دان و اسپرونس نوشته شده است و مک‌کینون و هایفتز گاه به گاه در آن مشارکت می‌کنند.[۲۶][۲۷] مک‌کینون در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۰ در رابطه با روند خلاقانه‌شان اظهار داشت: «این گروه به نوعی شبیه یک باشگاه بی‌رحمانه برای پسران است. شما ایده‌هایی را می‌آورید و اگر ۱۰۰ درصد در مورد ارائه یک ایدهٔ خاص به این گروه قاطع نیستید، می‌توانید تماشا کنید که آن را کنار گذاشته و به سرعت می‌میرد.»[۲۸]

اشاره شده است که گروه در طول مدت تصدی خود با ناشر اصلی وارنر رکوردز از آزادی هنری غیرمعمولی برخوردار بودند. در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۶، ترور دان منعکس کرد:

انگار یادم می‌آید که همیشه ما را تنها می‌گذاشتند. پاتن از نظر مالی برای آنها دارایی بزرگی بود و در این زمینه به ما قدرت می‌داد زیرا آنها باید او را راضی می‌کردند. این به این معنی بود که به او آزادی عمل می‌داد تا مثل همیشه با ما کار کند. فکر نمی‌کنم هیچ‌یک از ضبط‌های ما تا به حال جبران شده باشد، که برای یک ناشر بزرگ که ماهی‌های بزرگ‌تری برای سرخ کردن دارند، چندان مهم نیست. برای آنها این فقط حذف مالیات دیگری است. و من یک ظن پنهانی دارم که آنها احتمالاً معتقد بودند که ما روزی از نظر موسیقی «بزرگ» خواهیم شد و برای آنها پول درآوریم.

— ترور دان[۲۹]

تری اسپرونس ادعا کرد که برادران وارنر به قدری به گروه اهمیت نمی‌دادند که زمانی به این فکر می‌کردند که صدای ثابت یک آلبوم را به ناشر تحویل دهند و انتظار داشتند که به آن گوش ندهند. «سپس متوجه شدیم - در واقع برای آنها مهم نیست؛ این یک جملهٔ بزرگ به نظر می‌رسد، اما آنها فقط شانه‌های خود را بالا می‌اندازند. آنها به این چیزها اهمیت نمی‌دهند.»

میراث

[ویرایش]

گروه کورن از چیزی استفاده کرده است که آن را «آکورد گیتار مستر بانگل»[۴] (آکورد پنجم تخت یا «ترایتون») نامیده‌اند. جیمز «مانکی» شفر، یکی از نوازندگان گیتار کورن، در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۵ اظهار داشت که اولین اجرایی مستر بانگل با عنوان «لحن را برای ما و کارهایی که خلاقانه انجام دادیم تعیین کرد».[۳۰]

نمایش‌های صحنه و تصویر

[ویرایش]
لباس مایک پاتن در اجرای زنده در سال ۱۹۹۱

مستر بانگل به خاطر نمایش‌های صحنهٔ غیرمتعارف خود که در آن اعضای گروه لباس و ماسک می‌پوشیدند، شهرت داشتند. نمایش‌های سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۰ در حمایت از آلبوم کالیفرنیا معمولاً دان را با لباس یک دختر بلوند شبیه به گلدیلاکس یا The St. Pauli Girl نشان می‌دادند،[۳۱] اگرچه برای سایر اعضا این دوره به دلیل افزایش تقاضاها تا حد زیادی فاقد ماسک و لباس بود. از موسیقی گاه به گاه، گروه به سادگی با کت و شلوارهای مشکی با پیراهن‌های سفید ظاهر می‌شد یا لباس‌های سرآشپز، کت و شلوارهای گاوچران یا به عنوان ویلیج پیپل به تن می‌کرد.[۳۲]

اعضا

[ویرایش]

همهٔ اعضای گروه «کلاسیک» مستر بانگل نوازندگان چند ساز هستند. جدول زمانی زیر فقط نقش‌های اصلی آنها را منعکس می‌کند. اعضای گروه به این شناخته شده بودند که سازها را در اواسط اجرا تغییر می‌دادند.

اعضای کنونی

[ویرایش]
تصویر نام سال‌های فعالیت ساز(ها) انتشار مشارکت‌ها

مایک پاتن
  • ۲۰۰۰–۱۹۸۵
  • ۲۰۱۹–اکنون
همهٔ انتشارات

تری اسپرونس

ترور دان

اسکات ایان ۲۰۱۹–اکنون

دیو لومباردو

اعضای پیشین

[ویرایش]
تصویر نام سال‌های فعالیت ساز(ها) انتشار مشارکت‌ها
تئو لنگیل ۱۹۹۶–۱۹۸۵
همهٔ نسخه‌های منتشر شده از خشم خشمگین خرگوش عید پاک (۱۹۸۶) تا دیسکو ولانته (۱۹۹۵)
جد واتس ۱۹۸۷–۱۹۸۵ (نوازندهٔ مهمان، ۲۰۲۰)
  • درام
  • همخوان
 خشم خشمگین خرگوش عید پاک (۱۹۸۶)
هانس واگنر ۱۹۸۹–۱۹۸۷ (نوازندهٔ مهمان، ۲۰۲۳) درام
  • بوآل شیلی (۱۹۸۷)
  • خدایا من عاشق آمریکا هستم!!!$ɫ!! (۱۹۸۸)
اسکات فریتز ۱۹۸۷ ترومپت بوآل شیلی (۱۹۸۷)
لوک میلر ۱۹۸۹–۱۹۸۷
خدایا من عاشق آمریکا هستم!!!$ɫ!! (۱۹۸۸)

دنی هایفتز ۲۰۰۰–۱۹۸۹

(نوازندهٔ مهمان، ۲۰۲۴)

همهٔ نسخه‌های منتشر شده از اویو۸۱۸ (۱۹۸۹) تا کالیفرنیا (۱۹۹۹)

کلینتون «بر» مک‌کینون
  • ساکسوفون
  • کلارینت
  • کیبورد
  • همخوان

اعضای تور

[ویرایش]
تصویر نام سال‌های فعالیت ساز(ها) انتشار مشارکت‌ها

ویلیام وینانت[۳۳] ۲۰۰۰–۱۹۹۵ سازهای کوبه‌ای
  • دیسکو ولانته (۱۹۹۵)
  • کالیفرنیا (۱۹۹۹)

 چس اسمیت[۳۳] ۱۹۹۹ هیچ‌کدام
جف آتریج[۳۴] کیبورد
جیمز روتوندی[۳۳][۳۴] ۲۰۰۰–۱۹۹۹
  • کیبورد
  • گیتار
  • همخوان

ترانه‌شناسی

[ویرایش]

آلبوم‌های استودیویی

[ویرایش]
سال جزئیات آلبوم اوج موقعیت‌های نمودار فروش‌ها
آمریکا
[۳۵] 		US
Heat
[۳۶] 		استرالیا
[۳۷] 		بریتانیا
[۳۸]
۱۹۹۱ مستر بانگل — — — ۵۷ آمریکا: ۲۳۲٬۷۰۶[۳۹]
۱۹۹۵ دیسکو ولانته ۱۱۳ ۴ ۴۰ — آمریکا: ۹۲٬۳۰۲[۳۹]
۱۹۹۹ کالیفرنیا
  • انتشار: ۱۳ ژوئیه ۱۹۹۹
  • ناشر: وارنر رکوردز
  • قالب: سی‌دی، نوار کاست
 ۱۴۴ ۷ — — آمریکا: ۷۲٬۳۸۱[۳۹]
۲۰۲۰ دموی خشم خشمگین خرگوش عید پاک
  • انتشار: ۳۰ اکتبر ۲۰۲۰
  • ناشر: Ipecac
  • قالب: دیجیتال، نوار کاست، دو آلبوم پرآهنگ
 ۳۰ — ۶ ۵۳

آلبوم‌های زنده

[ویرایش]
سال جزئیات آلبوم اوج موقعیت‌های نمودار
استرالیا
[۳۷]
۲۰۲۱ شبی که به خانه آمدند
  • انتشار: ۱۱ ژوئن ۲۰۲۱
  • ناشر: Ipecac Recordings
  • قالب: سی‌دی، آلبوم پرآهنگ، دانلود دیجیتال، رسانه جاری
 ۴۶
[۴۰]

دموها

[ویرایش]
سال دمو ناشر
۱۹۸۶ خشم خشمگین خرگوش عید پاک لاد-فریث
۱۹۸۷ بوآل شیلی خود آزاد شده
۱۹۸۸ خدایا من عاشق آمریکا هستم!!!$ɫ!! خود آزاد شده
۱۹۸۹ اویو۸۱۸ خود آزاد شده

تک‌آهنگ‌ها

[ویرایش]
سال تک‌آهنگ آلبوم
۱۹۹۱ "Quote Unquote" مستر بانگل
۱۹۹۲ «می استوک توو سیگارتو»[۴۱] تک‌آهنگ بدون آلبوم
۱۹۹۵ «پلاتیپوس»[۴۲] دیسکو ولانته
۲۰۲۰ «آمریکا» تک‌آهنگ بدون آلبوم
«تجاوز به ذهن شما» دموی خشم خشمگین خرگوش عید پاک
"اِراسیست"
«مرگ ناگهانی»

جستارهای وابسته

[ویرایش]

فهرست گروه‌های آلترنتیو متال

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Bukszpan, Daniel (2012). The Encyclopedia of Heavy Metal: Completely Revised and Updated. Sterling. p. 167. ISBN 978-1-4027-9230-4.
  2. ↑ "POP MUSIC REVIEW: Mr. Bungle and Mike Patton of Faith No More at Lingerie". Los Angeles Times. January 12, 1991.
  3. ↑ "Mr. Bungle Frequently Asked Questions". Bunglefever.com. Retrieved September 2, 2012.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Prato, Greg (December 8, 2004). "Mr. Bungle Go Kaput". Rolling Stone. Archived from the original on May 3, 2008. Retrieved September 2, 2012.
  5. ↑ "MR. BUNGLE To Reunite For First Shows in Nearly 20 Years". Blabbermouth.net. August 13, 2019. Retrieved August 13, 2019.
  6. ↑ "MR BUNGLE". Trevordunn.net. Archived from the original on October 14, 2018. Retrieved February 23, 2017.
  7. ↑ Mathieson, Craig (November 2, 2012). "The leap from Faith". The Sydney Morning Herald.
  8. ↑ "Archived copy". Archived from the original on July 27, 2017. Retrieved February 22, 2017.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)
  9. ↑ Bogosian, Dan (2020). Red Hot Chili Peppers FAQ: All That's Left to Know About the World's Best-Selling Alternative Band. Rowman & Littlefield. ISBN 978-1-4930-5142-7. Retrieved 7 June 2020.
  10. ↑ Kerrang! 292
  11. ↑ Wall, Mick (2010). Appetite for Destruction: The Mick Wall Interviews. Hachette UK. ISBN 978-1-4091-1435-2.
  12. ↑ "Faith No More Return of the King". exclaim.ca. Retrieved July 16, 2020.
  13. ↑ Archived at Ghostarchive and the Wayback Machine: "BBC1 Radio Interview with Mike Pattonn". YouTube. July 30, 2013. Retrieved January 7, 2018.
  14. ↑ Maltz, Aaron (June 13, 2019). "Brilliant Madness: Mr. Bungle's Ever-Wild "California" Turns 20". Invisible Oranges (به انگلیسی). Archived from the original on June 15, 2019. Retrieved August 23, 2020.
  15. ↑ "Reunited Mr. Bungle Announce Their First Record In 21 Years, A Re-Recorded Version Of Their 1986 Thrash-Metal Demo". August 13, 2020. Retrieved September 19, 2020.
  16. ↑ "Mr. Bungle Announces Re-Recording of The Raging Wrath of the Easter Bunny Demo with New Members Scott Ian and Dave Lombardo for October 2020 Release". Music.mxdwn.com. August 13, 2020. Retrieved October 30, 2020.
  17. ↑ "Trey Spruance Mr Bungle Faith No More eonmusic Interview January 2021 Part 1".
  18. ↑ "Experimental Rock Legends Mr. Bungle Revisit First Demo At Warfield". CBS News (San Francisco). February 3, 2020. Retrieved July 16, 2020.
  19. ↑ Colman, Tim (May 11, 2007). "Secret Chiefs 3". The Sydney Morning Herald. Retrieved September 19, 2020.
  20. ↑ Deiterman, Corey (July 28, 2015). "Faith No More is Back...Could Mr. Bungle Be Next?". Houston Press.
  21. ↑ "DANNY DEVITO SAW MR. BUNGLE LIVE, GAVE MIKE PATTON ACTING POINTERS". Kerrang!. February 9, 2020. Retrieved 7 July 2020. While plenty of rock and metal fans were stoked when Mike Patton-led alt-metal crew Mr. Bungle announced their first live performances in 20 years, one doubts that many of them assumed Danny DeVito was stoked about it as well.
  22. ↑ "Opinion | Why the World Doesn't Need New Nu Metal". The Quietus. March 11, 2009. Retrieved January 3, 2013. Looking back, nu metal was a fairly natural progression of the increasingly ‘alternative’ nature of metal's mainstream at the time, and drew inspiration from some pretty good bands into the bargain. ‘Alternative metal’ acts Faith No More and Mr Bungle were tapped more than any other groups
  23. ↑ Augusto, Troy J. (January 25, 2000). "Review: 'Sno-Core 2000'". Variety. Retrieved March 2, 2017.
  24. ↑ "Disco Volante Review". CMJ New Music Report. Retrieved May 24, 2007.
  25. ↑ Pareles, Jon (November 11, 1999). "Mr. Bungle Music Review; Between the Cackles, Alienation and Apocalypse". The New York Times. Retrieved June 16, 2007.
  26. ↑ Mr. Bungle (1995), Disco Volante Album Credits, USA: Warner Bros. Records
  27. ↑ Mr. Bungle (1999), California Album Credits, USA: Warner Bros. Records
  28. ↑ Archived at Ghostarchive and the Wayback Machine: "Mr. Bungle- BTS Interview Part 2- Bär McKinnon & Danny Heifetz". YouTube. September 6, 2011. Retrieved January 7, 2018.
  29. ↑ "TREVOR DUNN – Disco Volante Interview". Faithnomorefollowers.com. October 10, 2016. Retrieved January 5, 2017.
  30. ↑ "Korn's James 'Munky' Shaffer – Under the Influence". Theskinny.co.uk. Retrieved January 5, 2017.
  31. ↑ "Mr. Bungle Beats Queen; Neil Young Under the Stars – Manhattan, New York, NY". Nypress.com. Retrieved February 17, 2017.
  32. ↑ Serba, John (February 8, 2000). "Sno-Core Tour Smacks the Fans Silly". The Grand Rapids Press. p. C4.
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ ۳۳٫۲ "A series of interviews about Mr. Bungle's 'California' PART 2". faithnomorefollowers (به انگلیسی). July 18, 2019. Archived from the original on 2 November 2019. Retrieved 2023-05-13.
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ "Old News | Bungle Fever". bunglefever.com. Retrieved 2023-05-13.
  35. ↑ "Mr. Bungle Chart History (Billboard 200)". Billboard. Retrieved May 15, 2019.
  36. ↑ "Mr. Bungle Chart History (Heatseekers Album)". Billboard.com. Retrieved May 15, 2019.
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ "australian-charts.com – Mr. Bungle – Disco Volante". Australian-charts.com.
  38. ↑ "Mr. Bungle". Official Charts Company. Retrieved May 15, 2019.
  39. ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ ۳۹٫۲ "Sludge Scans For January 2001 | Metal Sludge". metalsludge.tv (به انگلیسی). Retrieved 2022-03-20.
  40. ↑ "ARIA Top 50 Albums Chart". Australian Recording Industry Association. June 21, 2021. Retrieved June 18, 2021.
  41. ↑ "Mr. Bungle – Mi Stoke Il Cigaretto". discogs.
  42. ↑ "Mr. Bungle – Platypus". Pattonmd.com.

پیوند به بیرون

[ویرایش]