مُصحَف مجموعه برگههایی است که در یک جلد جای میدهند.[۱] صحیفه نیز به معنی مصحف به کار رفته و جمع مکسر آن صحف است.[۲] قرآن از کتاب های پیامبران پیشین به صحف یاد میکند؛ مانند صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَی[۳] با وجود این قرآن خود را به نام کتاب معرفی میکند نه مصحف.[۴]
به نام قرآنی که در زمان عثمان گردآوری شد و به خط زید بن ثابت نوشته شده است مصحف امام گویند. این مصحف را عثمان برای خود در مدینه فراهم کرد و ۴ نسخه از آن قرآن را به مکه و شام و کوفه و بصره فرستاد.[۱] مصحفهای اولیه بدون نقطه و فاقد هرگونه علامت و نشانه بودند.[۵] دهخدا به نقل از ناظم الاطباء مینویسد مُصَحَّفْ لفظی است که با تغییر نقطه با لفظ دیگر خوانده شود؛ مانند عید و عبد یا توشه و بوسه.[۶]
مصحفهای گوناگون با قرآن رایج در میان مسلمانان ظاهراً تفاوتهایی داشت. برخی از این مصحفها عبارتند از:[۷]
مصحف فاطمه چیزی دربارهٔ قرآن یا احکام و حلال و حرام ندارد.[۱۲][۱۳]