منتصر | |
---|---|
منتصر | |
یازدهمین خلیفه خلافت عباسیان | |
سلطنت | ۸۶۱ – ۷ یا ۸ ژوئن ۸۶۲ |
پیشین | متوکل |
جانشین | مستعین |
زاده | ۸۳۷ |
درگذشته | ۷–۸ ژوئن ۸۶۲ |
همسر | انسیه الطاهر |
فرزند(ان) | احمد، عبدالوهاب، عبیدالله |
دودمان | خلافت عباسیان |
پدر | متوکل |
محمد منتصر (نام کامل وی: ابوجعفر محمد المنتصر بالله بن المتوکل بن المعتصم بن الرشید) (۸۳۷ - ۸۶۲ میلادی) از خلفای عباسی در بغداد بود. او شش ماه از سال ۸۶۱ تا ۸۶۲ فرمان راند. عنوان او المنتصربالله به معنی «کسی که به یاری خدا پیروز میشود» است.
منتصر برخلاف متوکل، رویه ملایمی را با شیعیان و علویان در پیش گرفت؛ وی را به سبب خوی نرمش الحلیم نیز نامیدهاند.
منتصر ترکان را دشمن میداشت و میگفت اینان کشندگان خلفایند. ترکان چون چنین دیدند قصد کشتن او کردند و سی هزار دینار به ابن طیفور پزشک دادند تا او را با ابزاری زهرآلود کشت. مرگ او در ربیع الآخر سال دویست و چهل و هشت در سن بیست و شش سالگی رخ داد.[۱]