منهتنسازینوواژهای است که برای توصیف ساخت بسیاری ساختمان بلند یا متراکم در یک منطقه که شکل و شخصیت یک شهر را به چیزی شبیه به منهتن (متراکمترین منطقه شهر نیویورک) تبدیل میکند، استفاده میشود.[۱] این واژه در اصل توسط منتقدان ساخت ساختمانهای بلندمرتبه در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ در سان فرانسیسکو ساخته شد که ادعا میکردند آسمان خراشها میتوانند منظره خلیج و تپههای اطراف را مسدود کنند.[۲] این پدیده با برنامهریزی دقیق شهری به مرور پذیرفته شد.[۳] این اصطلاح همچنین به عنوان واژه باب روز برای توسعههای متراکم در لاس وگاس،[۴][۵]لس آنجلس،[۶]دبی،[۷] و میامی در اوایل دهه ۲۰۰۰[۸] و دوباره در دهه ۲۰۱۰ مورد استفاده قرار گرفت.[۹] مثال دیگر توسعه بسیار زیاد تورنتو از سال ۲۰۰۷[۱۰] و همچنین توسعه سریع آسمان خراشها در هنگ کنگ از دهه ۱۹۹۰ است که در نهایت به شهر اجازه داد آسمان خراشهای بیشتری نسبت به نیویورک داشته باشد.[۱۱][۱۲] این اصطلاح حتی در بسیاری از شهرهای کوچکتر ایالات متحده که از قرن بیست و یکم شاهد افزایش چشمگیر ساختمانهای بلند اجارهای در مرکز شهر بودهاند نیز به کار رفتهاست.[۱۳] با این وجود، این شهرها مجبورند تعداد جمعیت خود را چندین برابر کنند تا با تراکم جمعیت منهتن مطابقت داشته باشد، اگرچه این یک مقایسه مغرضانه میان یک شهر و یک منطقه است، زیرا حتی چهار بخش دیگر شهر نیویورک نیز مجبورند برای تطابق تراکم جمعیتشان با تراکم کنونی منهتن، تقریباً سه برابر جمعیت داشته باشند.[۱۴]
↑"Skyscrapers Soaring in San Francisco". The Washington Post. June 29, 1969. p. H6. The high-rises, said University of California architectural critic Allan Temko, 'cause the hills to lose their impact and they interfere with the view of the bay.'