مهندسی بومشناختی (به انگلیسی: Ecological engineering) از بومشناسی و مهندسی برای پیشبینی، طراحی، ساخت یا بازسازی و مدیریت اکوسیستمهایی استفاده میکند که اجتماع انسانی با محیط طبیعی آن به سود هر دو را در هم ادغام میکند.[۱]
برگن و همکاران[۲] مهندسی بومشناختی را اینگونه تعریف میکنند: ۱) استفاده از دانش و نظریه بومشناختی. ۲) کاربرد برای انواع اکوسیستمها. ۳) سازگاری روشهای طراحی مهندسی؛ و ۴) ارائه یک نظام ارزشی راهنما.[۳]
طراحی مهندسی اکولوژیکی، اکولوژی سیستمها را با فرایند طراحی ترکیب میکند. طراحی مهندسی معمولاً شامل فرمولبندی موضوع برای رسیدن به هدف، تجزیه و تحلیل مسئله با درنظرگرفتن محدودیتها، جستجوی راهحلهای جایگزین، تصمیمگیری در میان گزینهها و مشخص کردن یک راهحل کامل میباشد. یک چارچوب طراحی زمانی توسط ماتلوک و همکاران ارائه شدهاست، که بیان میکند راه حلهای طراحی در کادر محیط زیست در نظر گرفته میشوند.[۴] در انتخاب بین گزینههای جایگزین، طراح باید اقتصاد زیستمحیطی را نیز در ارزیابی طراحی خود بگنجاند.[۵] بدین معنا که یک سیستم به سوی حفاظت بیولوژیکی و برای حفظ جامعه و طبیعت فراهم شود.[۶][۷]