موج جی
موج جی (انگلیسی: J wave) که با نام‌های دیگری همچون موج آزبورن، نشانهٔ کوهان شتر، موج دلتای تأخیری، آویز کلاه، موج هایپوترمیک،[۱] موج کا، موج اچ و جریان آسیب‌دیدگی هم شناخته می‌شود، یافته‌ای غیرعادی در نوار قلب است.[۲]
امواج جی انحرافات مثبتی هستند که در محل اتصال بین کمپلکس QRS و قطعه اس‌تی اتفاق می‌افتند،,[۳][۴] که در آن «نقطه اِس»، که بدان «نقطه جی» هم می‌گویند افزایشی (بالارفتگی) شبیه به سکته قلبی است.
این موج بیشتر در افراد مبتلا به هیپوترمی و در دماهای کمتر از ۳۲ درجهٔ سانتیگراد دیده می‌شود[۵] اما ممکن است به سبب بالا رفتن سطح کلسیم خون (هایپرکلسمی)، آسیب مغزی، آنژین صدری و پری‌کاردیت حاد رخ دهد. این موج هنگام القای هیپوترمی پس از ایست قلبی هم به‌طور شایع (به ویژه در دمای ۳۳ درجه) ایجاد می‌شود.[۶] امواج آزبورن با افزایش خطر آریتمی بطنی همراه نیست و ممکن است به عنوان یک پدیده فیزیولوژیکی خوش‌خیم هم در نظر گرفته شود که با مرگ و میر کمی در آنالیزهای تک متغیره همراه بوده است.[۶]
امواج برجستهٔ جی به‌دلیل هیپوترمی نخستین بار در سال ۱۹۳۸ توسط پزشک لهستانی توماشفسکی گزارش شد. این امواج سپس به‌طور قطعی و دقیق در سال ۱۹۵۳ توسط جان جی آزبورن توصیف شد و به افتخار او نام‌گذاری گردید.[۷] با گذشت زمان، به‌طور فزاینده‌ای از این موج به عنوان موج جی نام برده می‌شود، اگرچه به دلیل مقاله آزبورن در «ژورنال فیزیولوژی آمریکا» در مورد هیپوترمی تجربی، هنوز هم گاهی به عنوان موج آزبورن شناخته می‌شود.[۸]
منابع
[ویرایش]- ↑ Aydin M, Gursurer M, Bayraktaroglu T, Kulah E, Onuk T (2005). "Prominent J wave (Osborn wave) with coincidental hypothermia in a 64-year-old woman". Tex Heart Inst J. 32 (1): 105. PMC 555838. PMID 15902836.
- ↑ Maruyama M, Kobayashi Y, Kodani E, et al. (2004). "Osborn waves: history and significance". Indian Pacing Electrophysiol J. 4 (1): 33–9. PMC 1501063. PMID 16943886.
- ↑ "ecg_6lead018.html". Retrieved 2008-12-20.
- ↑ "THE MERCK MANUAL OF GERIATRICS, Ch. 67, Hyperthermia and Hypothermia, Fig. 67-1". Retrieved 2008-12-20.
- ↑ Marx, John (2010). Rosen's emergency medicine: concepts and clinical practice 7th edition. Philadelphia, PA: Mosby/Elsevier. p. 1869. ISBN 978-0-323-05472-0.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Hadziselimovic, Edina; Thomsen, Jakob Hartvig; Kjaergaard, Jesper; Køber, Lars; Graff, Claus; Pehrson, Steen; Nielsen, Niklas; Erlinge, David; Frydland, Martin; Wiberg, Sebastian; Hassager, Christian (July 2018). "Osborn waves following out-of-hospital cardiac arrest—Effect of level of temperature management and risk of arrhythmia and death". Resuscitation (به انگلیسی). 128: 119–125. doi:10.1016/j.resuscitation.2018.04.037. PMID 29723608.
- ↑ Osborn, J. J. (1953). "Experimental hypothermia: Respiratory and blood pH changes in relation to cardiac function". Am J Physiol. 175 (3): 389–398. doi:10.1152/ajplegacy.1953.175.3.389. PMID 13114420.
- ↑ Serafi, S.; Vliek, C.; Taremi, M. (2011). "Osborn waves in a hypothermic patient". Journal of Community Hospital Internal Medicine Perspectives. 1 (4). Article: 10742. doi:10.3402/jchimp.v1i4.10742. PMC 3714046. PMID 23882340.
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |