موزه نوگوچی
 | |
 | |
| بنیان‌گذاری | ۱۹۸۵ |
|---|---|
| مکان | بلوار ورنون ۳۲–۳۷, بلوار ورنون ۳۲-۳۷, کوئینز، ایالت نیویورک |
| مختصات | ۴۰°۴۵′۵۸″شمالی ۷۳°۵۶′۲۳″غربی / ۴۰٫۷۶۶۱۶۰°شمالی ۷۳٫۹۳۹۶۶۲°غربی |
| مدیر | برت لیتمن |
| دسترسی به ترابری همگانی | متروی نیویورک: برادوی   MTA Bus: Q104 |
| وبگاه | |
موزه نوگوچی، که تحت عنوان بنیاد و موزه باغ ایسامو نوگوچی شناخته می‌شود، یک موزه و باغ مجسمه در بخش لانگ آیلند سیتی کوئینز، شهر نیویورک می‌باشد که توسط مجسمه‌ساز ژاپنی-آمریکایی ایسامو نوگوچی طراحی و ساخته شده‌است. موزه و بنیاد در سال ۱۹۸۵ به صورت محدود به روی عموم باز شد، برای حفظ و نمایش مجسمه‌های نوگوچی، مدل‌های معماری، طرح‌های صحنه و طرح‌های مبلمان در نظر گرفته‌شد. این موزه دارای دو طبقه است و ۲۴٬۰۰۰ فوت مربع (۲٬۲۰۰ متر مربع) وسعت دارد، موزه و باغ مجسمه، در یک بلوک از پارک مجسمه سقراط قرار دارد، این موزه در سال ۲۰۰۴ تحت بازسازی اساسی قرار گرفت و پس از آن اجازه یافت که در تمام طول سال باز بماند.[۱]
تاریخچه
[ویرایش]در سال ۱۹۷۴ نوگوچی یک کارخانه عکاسی و پمپ بنزین واقع در روبروی استودیوی خود در نیویورک - جایی که از سال ۱۹۶۱ در آنجا کار و زندگی می‌کرد - خرید.[۲] موزه باغ ایسامو نوگوچی در سال ۱۹۸۵ به صورت فصلی در معرض دید عموم قرار گرفت.[۳] در آن زمان، این اولین موزه‌ای بود که توسط یک هنرمند زنده در آمریکا تأسیس می‌شد.[۴]
برنامه‌ها
[ویرایش]نمایشگاه
[ویرایش]موزه بیست و پنجمین سالگرد افتتاحیه خود را با نمایشگاه «هنرمند شدن» جشن گرفت. ایسامو نوگوچی و معاصرانش، ۱۹۲۲–۱۹۶۰، که از ۱۷ نوامبر ۲۰۱۰ تا ۲۴ آوریل ۲۰۱۱ باز می‌شود.[۵]
تحصیلات
[ویرایش]شورای هنرهای ایالت نیویورک، برنامه آموزشی موزه، هنر برای خانواده‌ها را به عنوان نمونه‌ای برجسته از یک برنامه اطلاع‌رسانی جامعه و هنر برای بچه‌ها را به عنوان یک «رویکرد عالی» در ایجاد آرامش کودکان خردسال در محیط موزه به رسمیت شناخته‌است.
جایزه ایسامو نوگوچی
[ویرایش]از سال ۲۰۱۴، همه ساله جایزه ایسامو نوگوچی به افرادی اعطا می‌شود که در روح نوگوچی، آگاهی جهانی و تبادل شرق و غرب با [بنیان‌گذار موزه] نوگوچی شریک هستند. برندگان جوایز طی سالهای اخیر عبارتند از:
- ۲۰۱۴: نورمن فاستر، هیروشی سوگیموتو[۶]
- ۲۰۱۵: جاسپر موریسون، یوشیو تانیگوچی
- ۲۰۱۶: تادائو آندو، الین زیمرمن[۷]
- ۲۰۱۷: جان پاوسون، هیروشی سنجو
- ۲۰۱۸: نائوتو فوکاساوا، ادوینا فون گال[۸]
- ۲۰۱۹: ری کاواکوبو[۹]
- ۲۰۲۰: David Adjaye , Cai Guo-Qiang[۱۰]
- ۲۰۲۱: شیو کوساکا، توشیکو موری
کارگردانان
[ویرایش]جستارهای وابسته
[ویرایش]- فهرست موزه‌ها و موسسات فرهنگی در شهر نیویورک
- فهرست موزه‌های نیویورک
- فهرست موزه‌های تک هنرمند
- ژاپنی در شهر نیویورک
منابع
[ویرایش]- ↑ Glueck, Grace (May 10, 1985). "Noguchi and his Dream Museum". The New York Times. Retrieved June 13, 2009.
- ↑ Vogel, Carolyn (June 8, 2004). "The Renovated Noguchi Museum Is Friendlier but Still Discreet". The New York Times. Retrieved June 13, 2009.
- ↑ Ken Johnson (1 September 2009), A Stillness in the City: The Raw Grace of Noguchi’s Nimble Constructions New York Times.
- ↑ Ken Johnson (1 September 2009), A Stillness in the City: The Raw Grace of Noguchi’s Nimble Constructions New York Times.
- ↑ "Exhibitions:On Becoming an Artist: Isamu Noguchi and his Contemporaries, 1922-1960". The Noguchi Museum. Retrieved September 10, 2019.
- ↑ Kimberly Chou (15 May 2014), Sculptor's Honors Cubed Wall Street Journal.
- ↑ Hannah Ghorashi (2 December 2015), Tadao Ando and Elyn Zimmerman Win the 2016 Isamu Noguchi Award ARTnews.
- ↑ Claire Selvin (14 March 2019), Rei Kawakubo Wins 2019 Isamu Noguchi Award ARTnews.
- ↑ Claire Selvin (14 March 2019), Rei Kawakubo Wins 2019 Isamu Noguchi Award ARTnews.
- ↑ Camille Okhio (17 November 2020), Noguchi Museum Presents Its Annual Award to AD100 Architect David Adjaye Architectural Digest.
- ↑ Alex Greenberger (14 June 2017), Noguchi Museum Director Jenny Dixon to Retire After 14 Years at Haven in Queens ARTnews.
- ↑ Andrew Russeth (5 February 2018), Drawing Center’s Brett Littman Will Lead Noguchi Museum ARTnews.
- ↑ Andrew R. Chow (5 February 2018), Noguchi Museum Hires New Director New York Times.
پیوند به بیرون
[ویرایش]