موم نخل مومی سخت و در عین حال شکننده و با نقطهٔ ذوب بالا است که در صنعت کاربرد دارد. موم نخل از برگ درخت نخل برزیلی گرفته میشود و به نامهای موم برزیلی و موم کارنابا (به انگلیسی: Carnauba wax) هم نامیده میشود. موم نخل از اسیدهای چرب، الکلهای چرب، اسید، و هیدروکربنهای موجود در گیاه ساختهشدهاست. این موم که به صورت پولکهای زرد-قهوهای فروخته میشود خاصیت براقکنندگی خاصی دارد. موم نخل از سختترین مومها و از گرانقیمتترین مومها است.
موم نخل در ساخت واکس چوب و پوششهای مات به کار میرود. موم نخل عامل صیقلدهنده و گرانقیمتی برای چرم است و دوام آن را زیاد میکند. اثر انگشت و تاخوردگی روی آن باقی نمیماند و رنگ آن در اثر گرد و غبار تیره نمیگردد و چرم را نرم میکند.[۱]
این موم در صنایع غذایی برای روکش صیقلی محصولات بکار میرود. در آدامس به عنوان براقکننده مصرف میگردد و بدنه خودروها را در کارواشها با براقکننده گرانقیمتی که حاوی موم نخل و الکل است تمیز و براق میکنند. این موم در واکسهای خودرو کاربرد فراوانی دارد زیرا در برابر نور خورشید، باران و برف مقاوم است. در رژهای لب ترکیبی از سه موم را میتوان یافت: موم زنبور عسل، موم گیاه کندلیلا و موم نخل.[۲]
از دیگر مزایای آن نفوذ در درزها و شیارها است که باعث میشود خط و خشهای افتاده بر روی رنگ را از دید محو کند و باعث براقیت دو چندان رنگ بدنه شود. این موم باعث میشود مولکولهای آب ریخته شده بر روی بدنه به هم بچسبند و باعث جاری شدن آب از روی رنگ میشود. این ماده به پوست آسیبی نمیرساند بنابراین در لوازم آرایشی نیز از آن بهره برده میشود.[۳] از موم نخل برای سفت کردن ورنیهای سیال و روان نیز استفاده میشود. به خاطر غیر سمی بودن، از آن در قالبها و به عنوان پوشش نخ دندان نیز استفاده میشود و حتی به عنوان یک پوشش برای جلوگیری از ذوب شکلات و آب نبات از موم نخل استفاده میشود.