مکمل‌گرایی (انگلیسی: Complementarianism) دیدگاهی است در مسیحیت، یهودیت و اسلام[۱]، که مردان و زنان نقش‌ها و مسئولیت‌های متفاوت اما مکمل در ازدواج، زندگی خانوادگی و رهبری مذهبی دارند. برخی از مسیحیان کتاب مقدس را به عنوان تجویز مکمل‌گرایی تفسیر می‌کنند، و بنابراین به نقش‌های جنسیتی که زنان را از وظایف خاص خدمت در جامعه بازمی‌دارد، پایبند هستند.[۲][۳] اگرچه زنان ممکن است از برخی نقش‌ها و کار منع شوند، اما از نظر ارزش اخلاقی و موقعیت برابر به نظر می‌رسند. عبارتی که برای توصیف این مورد استفاده می‌شود «از نظر هستی‌شناسی برابر، از نظر عملکردی متفاوت است».[۴]
Secular feminists in Muslim societies demanded full equality in the public sphere, calling for access to education, work, and political participation as part of women's self-development and the empowering of the society in the decolonizing process. Within this feminist framework women accepted the notion of complementarity in the private sphere, upholding the notion of male predominance, regarded as benevolent predominance in the family. They called upon men to fulfill their duties, protecting and providing in ways that upheld the rights and dignity of women.