نظام نامگذاری به زبان عربی در گذشته طولانی بوده:نامگذاری به زبان عربی زنجیره‌ای به این گونه بوده‌است:
این نظام نامگذاری در کشورهای عربی در گذشته و بعضی در حال و سرزمین‌هایی که زبان عربی در آنجا رایج بوده معمول می‌باشد. با توجه به اهمیت زبان عربی در اسلام، اکثریت مسلمانان جهان از نام عربی (اسم) استفاده می‌کنند هرچند که از این نظام نامگذاری بهره نمی‌برند.
یک کنیه در زبان عربی شیوه‌ای اینگونه دارد: نام پسر بزرگ + أبو یا أم .نمونه:
یک کنیه معمولاً می‌تواند جایگزین نام خود شخص شود.مثلاً محمود عباس با کینه ابومازن در بین عرب زبنان بیشتر شهرت دارد.
نام اصلی یک شخص در زبان عربی اسم نامیده می‌شود. اسم‌ها برای جنس مرد و زن ممکن است متفاوت باشد که تفاوت آن بر اساس نشانه‌هایی در زبان عربی است.بیشترین اسامی عربی برای نامیدن یک شخص معنادار و دارای ریشه اصلی در زبان عربی است.معنادار بودن نام یک شخص معمولاً دارای یک وجه مثبت است.نمونه‌ها:
این امکان در نام یک شخص در زبان عربی نفهته‌است که یک نام هم اسم باشد هم صفت.ممکن زه تشخیص یک اسم در زنجیرهٔ نام عربی برای دانشجویی که به زبان عربی تسلط ندارد مشکل باشد.
نسب می‌تواند نام خانوادگی یا مجموعه‌ای مشتق از آن باشد.نسب بر خلاف کنیه گذشتهٔ یک شخص را معین می‌کند.ابن(پسر) و بنت(دختر) شامل این دو واژه می‌شوند.نمونه ابن خلدون به معنای پسر خلدون است.نسب می‌تواند از نام قبیله شخص برگرفته باشد :نمونه طائی در نام حاتم طایی انتساب او را به قبیلهٔ طیء آشکار می‌سازد.
لقب بر خلاف کنیه و نسب از خود شخص می‌گوید.نمونه:
یک نسبت شرح شغل شخص، شهر محل زندگی اش (+ی)یا خانواده و قبیله اش.یک نسبت باید دنباله دار باشد.