ناپایداری کلوین–هلمهولتز
ناپایداری کلوین–هلمهولتز(به انگلیسی: Kelvin–Helmholtz instability) زمانی رخ می‌دهد که سیال در حال جریان، تحت تنش برشی قرار گیرد یا سیال در ناحیه لایه مرزی دو سیال با سرعت‌های مختلف باشد.نمونه‌هایی از این پدیده در حرکت لایه بالایی آب در اثر وزش باد، نقطه سرخ سطح مشتری، حرکت ابرها و آب اقیانوس ها دیده می‌شود.این پدیده نخستین بار توسط دو فیزیکدان مشهور به نام‌های لرد کلوین و هرمان فون هلمهولتز توصیف شد.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ناپایداری کلوین–هلمهولتز موجود است.
- ↑ Fox, Karen C. "NASA's Solar Dynamics Observatory Catches "Surfer" Waves on the Sun". NASA-The Sun-Earth Connection: Heliophysics. NASA. Archived from the original on 20 November 2021. Retrieved 28 April 2013.
ابر بر اساس ارتفاع | ||
|---|---|---|
| ارتفاع | نوع ابر |  |
| بسیار بالا | ||
| بالا | ||
| میانه | فرازپوشنی (آلتواستراتوس As) • فرازکومه‌ای (آلتوکومولوس Ac) | |
| پایین | ||
| عمودی | کومه‌ای (کومولوس Cu) • کومه‌ای‌بارا (کومولونیمبوس Cb) | |