نایبالسلطنهنشین یا نایبالملکنشین نهادی ریاستی بود که توسط فرد نایبالملک اداره میشد. قدمت آن به استعمار اسپانیا در قاره آمریکا در قرن شانزدهم بر میگردد.
در محدوده امپراتوری پرتغال، از اصطلاح «نایبالملکنشین برزیل» گاهی برای اشاره به ناحیه استعماری برزیل در دوران حضور نمایندگان مستقیم امپراتور، استفاده میشد. برخی از فرمانداران هند پرتغال نیز لقب «نایب السلطنه» داشتند.
نایبالملکنشین ریو د لا پلاتا یک نهاد محلی، سیاسی، اجتماعی و اداری بود که توسط سلطنت اسپانیا در قرن پانزدهم ایجاد شد تا بتواند بر سرزمینهای خارج از ناحیه اسپانیا حکومت کند.[۱]
دولت در سرزمینهای وسیع امپراتوری اسپانیا توسط افرادی که نایبالملک بودند، اداره میشد. در واقع این ممالک استانهای اسپانیا شمرده میشدند و نه نواحی استعماری؛ لذا حقوق مشابه هر استان دیگری در شبه جزیره اسپانیا را برخوردار بودند.
قاره آمریکای اسپانیا دارای چهار نایبالملک جداگانه بود: