نبرد جربه | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
نقشه تاریخی از جربه توسط پیری رئیس | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
اتحاد مسیحی: | امپراتوری عثمانی | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
Giovanni Andrea Doria Juan de la Cerda Don Alvaro de Sande (اسیر) |
Piali Pasha تورگوت رئیس | ||||||
قوا | |||||||
54 galleys, 66 other vessels Other sources: 200 ships total[۲] | 86 galleys and galliots[۳] | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
60 ships sunk or captured,[۲] 9,000[۴] ~ 18,000[۲] men, 5,000 prisoners (during siege) |
Few galliots lost, About 1,000 men |
نبرد جِربه (به ترکی: Cerbe، انگلیسی: Battle of Djerba) در ماه مه ۱۵۶۰ در نزدیکی جزیره جربه تونس رخ داد. نیروهای عثمانی تحت فرماندهی پیالی پاشا، ناوگان مشترک اتحاد مسیحی که متشکل از نیروهای اسپانیایی، ایالات پاپی، جمهوری جنوا، مالت و پادشاهی ناپل بود را متلاشی کردند. نیروهای متحد مسیحی، ۲۷ گالی و برخی شناورهای کوچکتر و همچنین جزیره مستحکم جربه را از دست دادند. این پیروزی شاید نقطه اوج قدرت امپراتوری عثمانی در دریای مدیترانه باشد.
تا حدود سال ۱۵۷۳، مدیترانه در لیست فلیپه دوم پادشاه اسپانیا در فهرست اولویتهای وی قرار داشت. تحت هدایت او ناوگان گالی هابسبورگ به حدود ۱۰۰ کشتی و بیشتر در زمان جنگ افزایش یافت. اسپانیا در سال ۱۵۶۰ ناوگان بزرگی را علیه ترکها اعزام کرد و هدف آن جزیره جربه در ساحل غربی طرابلس بود. ناوگان عثمانی با پیروزی چشمگیر، بیش از ۱۰هزار نفر از مهاجمان را کشت و بسیاری از شناورها را غرق کرد. با این حال، معمولاً پس از جنگهای مدیترانهای، آنها پیروزی را دنبال نکردند. اسپانیا توانست ظرف دو سال بعد ناوگان خود را از نو بسازد و در سالهای ۶۴–۱۳۶۳ با نزدیک به ۱۰۰ کشتی حمله جدیدی را آماده کرد. علیرغم پیروزی امپراتوری عثمانی در جنگ، آنها قادر به حمله به مرکز ثقل ونیز نبودند.[۵]
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Guilmartin op
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref>
برای گروهی به نام «persian-alpha» وجود دارد، اما برچسب <references group="persian-alpha"/>
متناظر پیدا نشد. ().